F1 Tech | Verstappens titeldroom in gevaar door comeback van McLaren?

Het Grand Prix-weekend van Mexico kan duidelijk worden bestempeld als een van de beste weekenden uit Norris’ carrière, vanwege de absolute dominantie die hij liet zien van de eerste ronde van het weekend tot en met de 71e ronde van de race.

McLaren vond ook de competitiviteit van de MCL39 terug na enkele weken van twijfel. De teleurstellende prestaties tussen Baku en Austin wekten de indruk dat de bolide van McLaren niet langer een snelle auto was, maar de unieke omstandigheden en layout van het Autódromo Hermanos Rodríguez vertelden een ander verhaal: de auto heeft nog steeds een groot voordeel ten opzichte van concurrenten op het gebied van koeling en bandmanagement, vooral op gladde oppervlakken en bij warme omstandigheden.

De performance die tijdens het weekend in Mexico-Stad werd getoond is ook een grote opluchting voor het hele team, omdat men nu weet dat, ondanks het stopzetten van de doorontwikkeling van de auto eind juli om zich te focussen op de auto voor 2026, de coureurs nog steeds kunnen strijden om zeges en daarmee om het kampioenschap.

Dit aspect werd na de kwalificatie ook bevestigd door teambaas Andrea Stella, toen hij met de media sprak: “Na een paar races waarin we wat twijfels hadden, hebben we mogelijk niet eens het volledige potentieel benut dat in de auto aanwezig was. Hier hebben we ons echt herpakt en geprobeerd ervoor te zorgen dat we konden optimaliseren vanuit set-upoogpunt en vanuit specificatieoogpunt van de auto, om hem zo snel mogelijk te maken.”

Vanuit technisch oogpunt arriveerde McLaren in Mexico zonder upgrades aan de auto en ook met een downforce-niveau dat zeer vergelijkbaar was met wat werd gebruikt voor de Grand Prix van de Verenigde Staten.

Een ander zeer interessant aspect was de omvang van het koelsysteem van de MCL39 vergeleken met dat van de rivalen: dankzij het zeer efficiënte ontwerp van de koeling kunnen de engineers van McLaren de auto veel compacter inzetten en met kleinere vinnen aan de zijkanten van de motorafdekkingen rijden, zonder problemen met de Power Unit te krijgen.

Ondanks het gebrek aan updates leek het tempo al sinds VT1 behoorlijk competitief: de MCL39 liet een veelbelovende performance zien in de eerste sector, maar gleed nog steeds veel in de tweede en derde sector op de zachte band. Door de slechte gripomstandigheden liep de oppervlaktetemperatuur van de band bocht na bocht op, waardoor Oscar Piastri in het laatste deel van de ronde flink wat tijd verloor ten opzichte van Charles Leclerc.

Het scenario leek echter te veranderen in VT2, toen Norris in de auto stapte: de Britse coureur oogde vanaf de eerste ronden veel zelfverzekerder in de auto, ondanks dat zijn nerveuze MCL39 nog steeds veel gleed in de snelle bochten en in de tractiefase.

Zoals we dit seizoen al vaker hebben gezien, ligt een van de zwaktes van de McLaren in graining van de voorkant: om te voorkomen dat dit op de zachte compound tijdens lange runs optreedt, besloot het team de balans licht naar de voorkant te verschuiven door de grootte van de achtervleugel en de beam wing te verkleinen, ondanks de ijlere lucht en de eisen op grote hoogte.

Dit zette de auto ‘op de neus’ met een lage brandstoflading, waardoor Norris en Piastri het glijden moesten controleren om overmatige oververhitting op de achteras te voorkomen.

Ondanks deze problemen tijdens de kwalificatiesimulaties gedroeg de MCL39 zich veel beter in de longruns, vooral in Norris’ handen, aangezien hij de enige was die een gemiddelde van 1.21,8 kon neerzetten, bijna zeven tienden sneller dan Max Verstappen. Dit soort performance toonde de grote superioriteit van de auto aan op het gebied van bandentemperatuurmanagement, een aspect dat McLaren in staat stelde om veel races dit seizoen te domineren.

Het tempo dat in de kwalificatiesimulaties werd getoond, leek echter niet overtuigend voor Norris, die zijn teleurstelling uitte in het gebruikelijke interview na de training: “De balans van de auto is gewoon een beetje overal en nergens. Hetzelfde als de laatste weken, alleen op een enkele ronde hebben we het momenteel moeilijk. We werken hard, dus laten we zien wat we kunnen doen en wat we kunnen vinden.”

Piastri gebruikte de dag daarentegen meer als een experiment om verschillende dingen te proberen en te begrijpen waarom hij de laatste races niet op het niveau van zijn teamgenoot presteerde: “Ik denk dat we veel dingen hebben geprobeerd; we gaan bekijken wat werkte en wat niet, maar over het algemeen voelde het redelijk.”

Voor de VT3 op zaterdag leken de balans en de set-up van de auto de goede kant op te zijn ontwikkeld: zowel Norris als Piastri oogden veel zelfverzekerder in de MCL39 over een enkele ronde en konden in alle drie de sectoren hard pushen, zonder zich zorgen te hoeven maken over problemen met de bandentemperatuur.

Het getoonde tempo onderstreepte het uitstekende werk dat ’s nachts door het team werd verricht: om de auto in de derde sector sterker te maken, kozen ze voor een zachtere mechanische set-up op de longitudinale as, waardoor Norris en Piastri meer mechanische grip hadden in langzame bochten en betere tractie uit bocht 17.

Bovendien verlaagden ze de auto om de maximale performance uit de Venturi-kanalen te halen, wat extra performance ontsloot qua gegenereerde downforce in de tweede sector, waar Norris in het bijzonder een groot verschil kon maken ten opzichte van Piastri.

Deze wijzigingen in de afstelling zorgden ervoor dat Norris zich veel zelfverzekerder voelde in de auto en de laatste trainingssessie bovenaan afsloot, met een indrukwekkende voorsprong van drieënhalve tiende op Hamilton op P2 en zes tienden voor op zijn teamgenoot op P5.

De performance veranderde in de kwalificatie ook niet: nadat Leclerc tijdens zijn eerste ronde in Q3 de voorlopige pole pakte, bleef Norris koel en zette vervolgens een fenomenale 1.15.586 neer, met een gat van tweeënhalve tiende naar de Ferrari-coureur op P2.

Na de kwalificatie uitte de McLaren-coureur echter een belangrijke zorg met betrekking tot de bestuurbaarheid van de MCL39: “De auto is ongelooflijk snel, maar niet gemakkelijk te rijden. Ik denk dat we daar allebei over klaagden als coureurs, maar als je net dat ritme te pakken hebt, dan vliegt hij, en daar zat ik vandaag.”

Ter vergelijking: zijn Australische teamgenoot had het in de kwalificatie echt moeilijk en kwam niet verder dan P8, bijna 6 tienden achter Norris. De Australiër leek moeite te hebben om de auto onder controle te houden in omstandigheden met weinig grip, zoals eerder dit seizoen al het geval was op circuits als Monaco en Baku.

Na zo’n sterke prestatie betrof Norris’ grootste zorg de start van de race: met een rechte lijn van 800 meter vóór bocht 1 is het in Mexico vaak de polesitter die het meest verliest, en de Brit had door zijn positie in het kampioenschap meer te verliezen dan Lewis Hamilton en Leclerc.

Toch kwam hij na bocht 3 als eerste tevoorschijn. Vanaf dat moment controleerde hij het tempo en eindigde de race met een fenomenale 32 seconden voorsprong op Leclerc op P2.

Het tempo dat zichtbaar werd toen de banden begonnen te slijten bewees dat het bandemanagement van de MCL39 nog steeds de maatstaf is voor alle andere teams, zeker op een circuit dat zo genadeloos is voor de banden.

Andrea Stella omschreef de prestatie van zijn coureur in de interviews na de race als volgt: “Hij wist te profiteren van de performance en de kracht van de auto. Op een bepaalde manier passen deze bijzondere low-grip omstandigheden hem perfect. Zijn natuurlijke manier om rondetijd te maximaliseren is bijna het tegenovergestelde van Oscar’s karakteristieken.”

De sterke prestatie van Norris is het duidelijke bewijs dat de MCL39 zijn optimale window heeft gevonden in gunstige omstandigheden: de hoge temperaturen en de sterke bandenslijtage door de gladde omstandigheden speelden de sterke punten van de auto in bandemanagement uit, in combinatie met een optimale kwalificatieperformance.

Aan de andere kant onderstreepten Piastri’s moeilijkheden in de laatste paar races dat hij waarschijnlijk meer moeite heeft dan Norris op low-grip layouts zoals COTA en Mexico. Voor hem zal de volgende ronde in Brazilië een uitstekende kans zijn om terug te keren naar de topposities.