De constante factor in de Formule 1
Met zestien constructeurs- en vijftien coureurstitels is Ferrari het meest succesvolle team in de Formule 1. Die kans is statistisch gezien ook het grootst, aangezien Ferrari het enige team is dat sinds 1950 telkens weer aan de start verscheen. Grote namen als Lotus, Jaguar en tal van anderen vielen om of hielden het voor gezien, terwijl het team uit Maranello door bleef gaan. Goede resultaten of niet, de Italianen bleven aan de start verschijnen.
Coureurs als Niki Lauda, Michael Schumacher en Juan Manuel Fangio wisten met Ferrari vele titels te pakken en bij te dragen aan de recordverzameling gewonnen kampioenschappen in de Formule 1. En hoewel andere teams soms onverwacht Ferrari een plekje wisten terug te duwen op de ranglijst, is het de Italianen tot nu toe altijd gelukt om er weer bovenop te komen.
De gouden jaren
De jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren duidelijk niet de beste periode van Ferrari. McLaren en Williams wisselden het winnen van titels af en in 1995 was het Michael Schumacher die met Benetton de titel op zijn naam zette. Dat succes deed het Italiaanse team besluiten om een megabedrag op tafel te leggen om de Duitser (en met hem een groot deel van Benetton) over te nemen voor 1996. Het bleek een gouden zet te zijn, maar wel eentje met een stroef begin.
Reglementswijzigingen zorgden ervoor dat de Italianen, zelfs met Schumacher achter het stuur, genoegen moest nemen met een tweede plaats. Eén jaar later was het drama nog erger, toen Jacques Villeneuve de titel pakte en Schumacher een diskwalificatie aan zijn broek kreeg. De Duitser had het aan de stok met de FIA en zag zijn resultaten in de prullenbak verdwijnen. Niet dat het Schumacher veel uitmaakte: de titel was toch al verloren.
Pas in 2000 keerde het tij voor Schumacher en Ferrari toen hij het rijdersduo vormde met Rubens Barrichello. Vijf jaar op rij was het Schumacher die zichzelf kampioen mocht noemen en ook zes keer Ferrari dat de constructeurstitel (in 1999 werd de titel bij de constructeurs al gewonnen) pakte. Na vijf jaar van dominantie zakte Ferrari weer verder terug op de grid en hield ook Schumacher het voor gezien. In 2006 reed de Duitser zijn laatste seizoen bij Ferrari en ging hij aan de slag als adviseur.
Kimi Raikkonen won het laatste kampioenschap voor Ferrari. De vervanger van Schumacher bij het team won in zijn eerste jaar in het rood gelijk een wereldtitel en dat is tot de dag van vandaag de laatste voor de Tifosi. Daarna ging het snel minder bij Ferrari. Na een seizoen zonder overwinningen in 2014, kwam Maurizio Arrivabene als teambaas om Ferrari terug naar de top te brengen.
Dat lukte maar gedeeltelijk, want met Sebastian Vettel als nieuwe coureur kwam Ferrari in 2017 en 2018 dichtbij. In 2019 was de grootste kans om de dominantie van Mercedes te beëindigen, maar toen waren de Italianen niet snel genoeg. Met Charles Leclerc en Vettel beschikte het misschien wel over de snelste line-up van de topteams, maar het behaalde de titel niet. Er kwamen juist spanningen binnen het team, onder andere door een crash in Brazilië tussen de twee coureurs.
Het jaar 2020 was voor Ferrari een jaar om snel te vergeten. Leclerc behaalde in Oostenrijk dan wel een podium, maar er ontbrak duidelijk snelheid bij de Italianen. De Ferrari-coureur behaalde op Silverstone een podium en Vettel deed dat in Turkije. Een zesde plaats in het constructeurskampioenschap was het slechtste resultaat sinds 1980.
In 2021 moest Carlos Sainz voor een frisse wind binnen de fabriek gaan zorgen. Hoewel hij een moeilijk begin had bij Ferrari, ontwikkelde hij zichzelf in de tweede seizoenshelft tot een betrouwbare coureur. Voor 2022 leek Ferrari daarom twee coureurs in huis te hebben die het maximale uit de auto konden halen.
Ferrari in 2023
2022 verliep totaal niet zoals de Italiaanse renstal had verwacht. Na een derde plaats in 2021, begon Ferrari het F1-seizoen van 2022 ijzersterk. Sterker zelfs dan Red Bull Racing, dat geplaagd werd door technische problemen in de eerste races van het seizoen. Alles wees erop dat Ferrari een topfavoriet voor de titel zou worden.
Red Bull herstelde zich echter en dat herstel ging gelijk op met de achteruitgang die bij Ferrari zichtbaar werd. De Italianen gingen vaak de mist in op strategisch gebied, maar kregen ook last van betrouwbaarheidsproblemen. Mattia Binotto hield vast aan zijn nobele doel om niet met vingers te wijzen, maar had wellicht ergens een grens moeten trekken.
Zelf werd Binotto wel als schuldige aangewezen en duidelijk werd dat hij niet meer verder zou kunnen bij het team. Na afloop van het seizoen kondigde hij zijn vertrek aan na 26 jaar bij de Scuderia, waar hij het komende jaar opgevolgd wordt door voormalig Alfa Romeo-teambaas Frederic Vasseur.
Wie rijden voor Ferrari in de Formule 1?
Ook in 2023 zijn Charles Leclerc en Carlos Sainz terug te vinden in de Ferrari-bolides. Beide coureurs hebben een contract tot eind 2024 en komen de komende twee jaar uit voor de Italiaanse renstal. Zij zullen hopen op eerherstel, nadat het team in 2022 vaak de plank missloeg en zo de nodige kansen (en punten) verspeelde.
Leclerc behoort al jarenlang tot de grote talenten van de Formule 1. In 2022 kwam hij naar voren als de voornaamste uitdager van Max Verstappen, maar het seizoen ontvouwde zich in het voordeel van Red Bull Racing. Sainz had meer moeite om op gang te komen in de nieuwe F1-75, maar ontwikkelde zich gedurende het seizoen.
Met welke motor rijdt Ferrari in de Formule 1?
Net als Renault, Mercedes en Honda is Ferrari een motorfabrikant in de Formule 1. In 2019 was de motor het sterkste punt van Ferrari, maar in 2020 was al die snelheid weg. In de afgelopen jaren heeft Ferrari zich flink verbeterd, waardoor de Italiaanse renstal weer mee kan doen met de topteams. Ook Haas en Alfa Romeo Racing rijden met de motor van de Italianen.
