F1 Tech | McLaren rijdt op rails, maar kan Ferrari Verstappen uitdagen?

Ondanks dat hij de eerste vrije training gemist had, bewees Norris zich snel aangepast te hebben aan het korte en snelle Oostenrijkse circuit. Hij reed na een paar ronden al bovenaan, zowel op de mediums als op de zachte C5-banden.

De MCL39 paste uitzonderlijk goed bij het Oostenrijkse circuit: de medium snelheid-bochten en de hoge snelheid-bochten in sector 2 en 3 maakten gebruik van de sterke punten van de McLaren-auto, en dan met name het stabiele aerodynamische platform en de hoge grip.

Het hoge niveau van neerwaartse kracht gegenereerd door de Venturi-kanalen zorgde ervoor dat zowel Norris als Piastri ongeëvenaard door de bochten met medium snelheid (zoals bochten 1, 5, 6 en 10) kwam, waarbij ook de stabiliteit tussen de voor- en achteras van de MCL39 bijdroeg aan de snelheid over één enkele ronde.

De enorme aerodynamische stabiliteit vertaalde zich onvermijdelijk in een perfecte balans toen er brandstof aan de auto werd toegevoegd. Tijdens de long run-simulaties vertoonden Norris en Piastri zeer competitieve rondetijden op de mediums en op de harde band. Dit stelde hen in staat om meer gebruik te maken van de kerbstones dan andere coureurs en toch altijd de controle over de auto te behouden.

Het team bracht dit weekend ook opnieuw de voorvleugel die in Canada werd geïntroduceerd mee. Na verschillende tests uitgevoerd te hebben tijdens VT1, reden beide coureurs in VT2 met de nieuwe specificatie, waarbij de resultaten op een conventioneel circuit als de Red Bull Ring bemoedigend bleken te zijn.

Bovendien testten Norris en Piastri tijdens VT2 verschillende achtervleugels (en tijdens VT1 op de auto van Dunne). Zoals in Canada ook al gebeurde, testte Dunne in VT1 de hoge downforce achtervleugel (een versie met medium downforce), met Piastri die de lage downforce achtervleugel uitprobeerde.

In VT2 wisselden de coureurs van achtervleugels: Norris kreeg de versie met de lage downforce, wat zorgde voor hogere topsnelheden op de rechte stukken, met Piastri die de hoge downforce vleugel uitprobeerde. Het verschil leek niet groot, de keuze zal waarschijnlijk afhangen van welke specificatie het beste past bij de omstandigheden en de evolutie van het circuit voor de rest van het weekend.

De prestaties die zowel in de kwalificatiesimulaties als in de longruns zijn waargenomen, maken Norris en Piastri de favorieten voor dit weekend. Gekeken naar wat we op deze vrijdag hebben gezien, zal tijdens de race op zondag alles wat geen een-twee is, waarschijnlijk een teleurstellend resultaat zijn voor het team.

Als we de prestaties van Red Bull analyseren, hadden zij een vrij moeilijke vrijdag. Verstappen had in VT2 veel problemen met onderstuur in de bochten met medium snelheid. Zijn long runs op de zachte banden waren ook niet ideaal, met snel slijtende banden na een paar ronden.

Red Bull bracht voor deze race ook een kleine upgrade aan de rand van de vloer mee. De wijziging betrof de verbinding van de rand van de vloer met de vloer aan het zeer uiteinde van het 'mes'-element. De nieuwe oplossing heeft een veel grotere sleuf, zeer vergelijkbaar met het ontwerp van Ferrari, om de hoeveelheid luchtstroom naar de diffuser te vergroten, waardoor de aan de achterkant van de auto gegenereerde downforce toeneemt.

Ondanks de zeer kleine verandering, leek het effect ervan positief, en dan met name in VT1. Verstappen en Tsunoda waren vrijwel gelijk gedurende de hele sessie, wat bewees dat de auto waarschijnlijk iets makkelijker te besturen was, maar nog steeds met te veel onderstuur voor de viervoudig wereldkampioen.

Als we naar de performance van het team uit Maranello kijken, had het ook een uiteenlopende vrijdag. Leclerc, die pas in VT2 in de auto sprong nadat hij zijn auto in VT1 aan Beganovic had gegeven, leek veel comfortabeler in de auto. Hij was in staat om de vijfde tijd te noteren op ongeveer zes tienden achter Norris op P1.

De Scuderia bracht ook een nieuwe vloer mee naar de Red Bull Ring. Het nieuwe onderdeel werd gekenmerkt door kleine verfijningen en veranderingen - zowel aan de vloerhekken, waar het derde element is aangepast, en aan de rand van de vloer, waar enkele kleine veranderingen zijn verschenen.

Dit nieuwe element is voornamelijk ontworpen om de problemen die in de eerste helft van dit seizoen zijn opgemerkt, op te lossen. En dan met name de instabiliteit op de achteras bij lage en middelmatige snelheden. De eerste resultaten op de baan leken bemoedigend, aangezien de auto zich goed gedroeg, terwijl de meeste bochten op hoge snelheid worden genomen.  

Leclerc leek veel zelfverzekerder dan Hamilton, die de hele dag worstelde met grip. De Monegask kon het sterke voorste uiteinde van de SF-25 benutten om de auto beter door de langzame bochten te laten draaien, terwijl de door de vloer gegenereerde hoge downforce de auto veel gebalanceerder maakte in de bochten met hoge snelheid.

Hoewel hun racetempo niet zo snel was als dat van de twee McLarens, zaten ze qua rondetijden heel dicht bij Verstappen. Leclerc had met name een zeer sterke en constante stint op de mediums tijdens de tweede vrije training.

Dit zou hen in een sterke positie kunnen plaatsen tegen Verstappen en Mercedes, hoewel veel zal afhangen van het vermogen van andere topteams om hun auto af te stellen en een stap voorwaarts te maken voor de kwalificatie.

Last but not least, had Mercedes ook een hele vreemde vrijdag. Tijdens de eerste oefensessie leek de W16 erg snel rond de Oostenrijkse heuvels, met indrukwekkende rondetijden door de eerste sector, waar de zeer efficiënte achtervleugel met medium neerwaartse kracht een zeer goede topsnelheid bood aan het einde van elk recht stuk.

Na een goede eerste indruk in VT1, veranderde het scenario behoorlijk in VT2, aangezien beide coureurs meer worstelden op een minder dan ideale baan voor de W16. Het schurende asfalt en de beperkte natuur van deze lay-out aan de achterkant maken de Red Bull Ring namelijk een baan die allesbehalve gunstig is voor de Mercedes-wagen - in het specifiek qua in racetempo, waar de achterbanden beginnen te oververhitten.

De racesimulaties bewezen deze indrukken. Russell en Antonelli begonnen veel sterker aan hun long runs dan anderen, om meer gegevens over de bandendegradatie te verzamelen. Dit is al sinds het begin van het seizoen een grote zwakte. Hun tempo was echter niet indrukwekkend, aangezien ze ongeveer 2 à 3 tienden langzamer reden dan de twee McLarens. Daaruit is dus gebleken dat ze nog hard moeten werken als ze tegen de Ferrari's en Verstappen willen kunnen vechten dit weekend.