Achtergrond: De keuzes van Jean Alesi

Fernando Alonso kon zowel in 2009 als in 2010 een contract tekenen bij Red Bull Racing. De Spanjaard weigerde dit en koos voor het avontuur bij Ferrari. Waar Red Bull vanaf het seizoen 2010 vier keer op rij de wereldtitel binnensleepte, zat Alonso met lege handen in Maranello. Iedereen in de Formule 1 verklaarde Lewis Hamilton voor gek toen hij in 2013 vertrok bij Mclaren en een langdurige verbintenis aanging met Mercedes. Op dit moment staat de teller van Hamilton al op drie wereldtitels bij de Duitse renstal. Een goede keuze maken is dus bepalend voor de carrière van een coureur. In het verleden hebben veel coureurs de verkeerde beslissing genomen, maar één coureur spande echt de kroon: Jean Alesi.

Jean Alesi, een Franse coureur met Italiaanse roots, werd gezien als een grote belofte in de autosport. Op zijn zestiende begon Alesi pas met karten, maar had al eerder een grote passie voor het rally rijden. Na een aantal goede prestaties werd de jonge Fransoos gevraagd om mee te doen in de Formule 3. Hij pakte deze kans met beide handen aan en won direct de titel.

Een jaar later probeerde Alesi het in de Formule 3000 maar dat werd een teleurstellend seizoen, mede wegens de interne problemen binnen het team. In 1989 verhuisde Jean Alesi naar het team van Jordan om het nogmaals te proberen in de Formule 3000. Dit keer was het wel raak en pakte de Franse coureur de titel met vijf overwinningen.

Het team van Tyrrell durfde de stap te nemen en liet Jean Alesi debuteren als vervanger voor Michele Alboreto tijdens de Grand Prix van Frankrijk in 1989. De Tyrrell-Ford bolide liep op motorisch gebied mijlen ver achter ten opzichte van Ferrari, Mclaren en Williams, maar Alesi liet direct zijn tanden zien en eindige op een indrukwekkende vierde positie tijdens zijn debuutrace. De Britse renstal besloot om de Fransman het seizoen in de Formule 1 af te laten maken en dat betaalde zich direct uit. In Italië en Spanje wist Alesi wederom in de punten te finishen en wist hierdoor een vast stoeltje te krijgen voor het seizoen in 1990. 

In zijn eerste officiële seizoen voor Tyrrell werd Alesi direct benoemd tot de nummer één coureur van het team. Tijdens de openingsrace, de Grand Prix van Phoenix, leidde Jean Alesi 25 ronden lang de wedstrijd voor Ayrton Senna. De Braziliaan reed toen die tijd voor Mclaren met een dominante Honda V10 motor. Iedereen stond met verbazing te kijken hoe Alesi met minder materiaal de grote Senna van zich afhield.

De wereldkampioen uit 1988 had er schoon genoeg van en passeerde Alesi met een laatste krachtinspanning. De overwinning ging naar Senna, maar iedereen was onder de indruk van het talent van de Fransman. In de straten van Monaco wist Jean Alesi zich opnieuw naar het podium te rijden en kwam hierdoor op de radar van een aantal topteams. Zowel Williams als Ferrari hengelde naar de diensten van de Tyrrell coureur.

Alesi tekende in eerste instantie voor Williams, maar begon vervolgens toch te twijfelen over zijn toekomst. Ferrari was altijd zijn favoriete team geweest, met name omdat zijn ouders ook uit italië kwamen. In 1990 liet de renstal uit Maranello een goede indruk achter en was de grote favoriet voor het volgende seizoen.

Na een slopende constructie besloot Ferrari vier miljoen euro te betalen aan Williams om Alesi los te weken, terwijl de Fransman geen enkele kilometer had gereden voor de Britse renstal. Dit was de eerste verkeerde keuze van Jean Alesi in zijn carrière. Williams begon uitstekend aan het seizoen en vocht samen met Mclaren voor de wereldtitel, terwijl Alesi met zijn Ferrari bolide maar driemaal op het podium terecht kwam.

Het jaar erop werd Williams met overmacht kampioen en Alesi kwam dat seizoen niet verder dan twee podium plekken. In 1993 werden de prestaties van Ferrari steeds minder en Jean kwam met veel moeite twee keer op het podium. De Franse coureur zag Alain Prost in zijn Williams bolide eenvoudig naar de wereldtitel rijden. Jean Alesi had tegen die tijd al twee wereldtitels op zijn naam kunnen schrijven, mits hij niet naar Ferrari was vertrokken.

1994 werd uiteindelijk helemaal een rampseizoen voor Ferrari. Ondanks dat Jean Alesi vijfde werd in het eindklassement, viel de Fransman acht keer keer uit wegens technische problemen. Echter, het jaar later mocht de Fransoos met Italiaanse ouders eindelijk juichen. Tijdens de Grand Prix van Canada liet Alesi wederom zijn klasse zien en reed hij met overmacht naar de eerste overwinning van zijn cariére.

Jean Alesi zag zijn kans om eindelijk het gevecht aan te gaan om het kampioenschap en tekende een contract bij het destijds dominante Benetton. Wederom maakte de Fransman daarmee een verkeerde beslissing. Ferrari contracteerde Michael Schumacher als vervanger voor Jean Alesi en het team begon op die manier weer terug te komen naar de top. Terwijl Alesi dacht dat Benetton opnieuw voor de wereldtitel zou rijden zakte het team juist weg naar de middenmoot. Opnieuw zag de Franse coureur met leden ogen aan hoe zijn team in een vormcrises terecht kwam, net zoals een aantal jaar eerder ook het geval was bij Ferrari.

Na twee seizoenen bij Benetton probeerde Jean Alesi het bij het team van Sauber. De Zwitserse renstal had niet de middelen om vooraan mee te strijden, maar de Fransoos liet nogmaals zijn kwaliteiten zien door derde te worden tijdens de Grand Prix van Belgie in 1998. In het seizoen 2000 vertrok Alesi naar Prost Grand Prix, maar dat liep uit op een totale deceptie. Hij sloot zijn carrière af bij de renstal van Eddie Jordan, maar de Fransman was geen schim meer van de coureur die hij ooit was.

Volgens velen was Jean Alesi de beste F1-coureur uit de geschiedenis die nooit een wereldtitel op zijn naam wist te schrijven. Een aantal critici namen het Alesi kwalijk dat hij heeft gekozen voor Ferrari, terwijl Williams ‘the place to be’ was toen die tijd.

De Franse coureur met Italiaanse roots heeft vaak het verkeerde pad gekozen, maar het geluk had hij ook aan niet zijn zijde. In tal van wedstrijden reed Jean Alesi op podium koers en wellicht meer, maar vanwege diverse omstandigheden slaagde hij hier niet in om een goed resultaat mee naar huis te nemen.

Jean Alesi had met de juiste begeleiding meervoudig wereldkampioen kunnen zijn, de werkelijkheid is dat hij in 202 Grands Prix maar één zege wist te boeken. Met name in Italië wordt de Franse coureur nog steeds op handen gedragen. Door zijn emotionele en agressieve rijstijl, samen met zijn startnummer 27, vergelijken de “Tiffosi” hem met oud legende Gilles Villeneuve. De kenners zullen hem herinneren als een passievolle pechvogel met een ongekend talent.