F1 Tech | Waarom had McLaren het moeilijk ten opzichte van Max Verstappen in Montreal?

Na de Spaanse Grand Prix een paar weken geleden absoluut gedomineerd te hebben, kwam McLaren aan in Montreal met de kennis dat het Circuit Gilles Villeneuve niet het beste was voor de MCL39. De aard van het circuit, samen met het zeer gladde asfalt waren de grootste vijanden voor de Papaya-auto, waardoor de krachten niet benut konden worden.

Voor de Grand Prix van Canada besloot McLaren enkele nieuwe onderdelen mee te nemen om de prestaties van de auto te verbeteren. De nieuwe onderdelen omvatten een andere voorvleugel, nieuwe voorophangingvleugeltjes en een nieuwe medium downforce achtervleugel.

Als we kijken naar de voorvleugel, is verbinding van de flappen met de endplate is herontworpen: De versie die werd gebruikt in Spanje, verbonden de flappen zich met de endplate door 3 puntige vortexgeneratoren(onderdeel van de aerodynamica), voor het naar buiten duwen van de lucht van het voorwiel en het maximaliseren van het outwash-effect. Dit is het effect wat ervoor zorgt dat de lucht langs de auto heen loopt.

De nieuwe versie bevatte extra "zeemeerminstaart" vormige vortexgeneratoren, om het outwash-fenomeen nog meer te benutten, waardoor het beheer van turbulentie rond de voorband verbeterde.

Wat de vleugeltjes rondom de ophanging betreft, zijn deze gewijzigd om beter samen te werken met de nieuwe voorvleugel, waardoor de efficiëntie van de stroming naar de carrosserie van de MCL39 verbeterde.

Als laatste verscheen er een nieuwe achtervleugel op de McLaren van Piastri tijdens VT1: de nieuwe medium-load achtervleugel was specifiek ontworpen voor de lay-out van Montreal en werd gekenmerkt door het typische "V-vorm-ontwerp'', dat als doel heeft veel downforce te produceren in het centrale deel van het grote deel van de achtervleugel, terwijl de verbinding met de endplate anders was om drag te verminderen.

Het nieuwe pakket werd alleen op Piastri’s auto gebruikt voor VT1, terwijl Norris de oudere specificatie bleef gebruiken, met de oude voorvleugel en achtervleugel. Voor VT2 wisselden de twee coureurs hun pakketten, Norris die de nieuwe gebruikte en Piastri de oudere.

Ondanks de nieuwe onderdelen leek geen van beide coureurs comfortabel in de auto, ze hadden veel moeite in de langzame bochten van het circuit. Ook waren er moeilijkheden bij de tractie, de auto had last van veel onderstuur halverwege de bocht en overstuur bij het uitkomen.

De moeilijkheden waren ook te zien in VT2, waar de kwalificatiesimulatie nog steeds erg moeilijk leek te zijn voor beide coureurs, terwijl de MCL39 veel meer gebalanceerd leek zodra er met veel brandstof werd gereden om de racepace te simuleren, er werden competitieve rondetijden neergezet, die in lijn met die van Russell en Verstappen waren.

De snelheid verbeterde niet tijdens VT3, al was de kwalificatie daanra beter voor Piastri die eindigde op P3, maar Norris die slechts tot een zevende plek kwam door een aantal fouten die hij maakte tijdens zijn twee snelle ronden in Q3.

In de race zagen we echter een zeer competitieve McLaren: ondanks de problemen over de enkele ronde, was Norris de snelste op de harde band tijdens de eerste stint en Piastri slaagde er ook in om heel dicht bij de leiders te blijven nadat hij gepasseerd werd door Antonelli in de openingsronde.

Dit aspect is nog steeds het bewijs van de grote capaciteit van de MCL39 om zich aan te passen aan verschillende lay-outs en omstandigheden met veel brandstof, zelfs op een circuit waar geen van zijn krachten benut kon worden.

Er is echter een verklaring voor de moeilijkheden: het gladde asfalt van het Canadese Circuit hielp duidelijk niet, aangezien het niet genoeg energie in de banden bracht om ze goed op te warmen en daardoor klaagden de coureurs over graining aan de voorkant.

Een ander aspect is gerelateerd aan het soort bochten: Montreal is een 'stop-en-go circuit', wat betekent dat lange rechte stukken worden gevolgd door korte langzame snelheidsbochten en chicanes, waar coureurs veel gebruik maken van de kerbs.

Deze twee factoren samen lieten de valkuilen van de MCL39 zien: Tijdens de eerste helft van dit seizoen zagen we dat de MCL39 zeer competitief in lange langzame bochten, zoals bocht 12 in Barcelona of bocht 14 in Bahrein. In Canada zijn er geen dergelijke lange bochten, maar zijn alle bochten waar coureurs remmen, insturen en versnellen om de bocht uit te komen, waardoor ze niet teveel hoeven te 'leunen' in de bocht.

Dit aspect, samen met het zeer gladde asfalt, wat veel graining veroorzaakt, verschijnt wanneer de kern van de band koud is en het buitenoppervlak heet is. Dit zorgt ervoor dat het rubber aan wordt getast, zodra een klein beetje wordt gestuurd. 

Na al deze details, is het geen verrassing dat McLaren zich niet comfortabel voelde in Montreal en voornamelijk in de race worstelde vanwege graining aan de voorkant, ondanks het 50°C asfalt.

Norris zelf wees in feite op de lage grip als een van de factoren die McLaren vertraagden na de kwalificatie: "Er was gewoon zeer weinig grip. Ik denk dat dat eerst en vooral een van de grotere dingen is en daarom komt de auto balans nooit zo samen zoals het doet op andere circuits."

Zo legde het weekend in Montreal een van de zwakheden van McLaren bloot, ook al is het niet iets compleet nieuws: in Las Vegas 2024, maakte de zeer koude omstandigheden, samen met het super gladde asfalt en de stop-en-go-karakteristiek van het circuit, dat McLaren een van de slechtste weekenden van 2024 had.

Als we goed kijken, is dat precies wat ook gebeurde in Canada: het zeer gladde asfalt en korte bochten (die niet genoeg energie in de banden brachten om ze op te warmen) zorgden ervoor dat McLaren het moeilijk had.

Dat is echter een groot verschil tussen de twee weekenden: in Las Vegas eindigden Norris en Piastri respectievelijk als 6e en 7e, bijna 45 seconden achter George Russell, die won. In Canada, voor de crash van Norris, waren ze binnen 5 seconden van Russell op P1 en vochten ze met Antonelli om het podium.

Dat is het bewijs dat, zelfs op een moeilijk weekend en onder moeilijke omstandigheden, McLaren een enorme stap voorwaarts heeft gemaakt op het gebied van racepace en veelzijdigheid van de auto bij een hoge brandstofbelasting.