Algemeen
De vijf beste coureurs die nooit een wereldtitel wonnen in de Formule 1
Veel professionele coureurs hebben één einddoel: wereldkampioen worden in de Formule 1. Die droom komt voor veel coureurs niet uit, maar een aantal van hen kwamen bijzonder dichtbij. Dit zijn vijf van de meest succesvolle coureurs die nooit een wereldtitel wonnen in de koningsklasse van de autosport.
5. David Coulthard
Na Stirling Moss is David Coulthard de coureur met de meeste overwinningen op zijn naam zonder ooit wereldkampioen te zijn geworden. Na het vertrek van Mika Hakkinen was de toenmalige McLaren-coureur de enige die het Michael Schumacher zo nu en dan enigszins moeilijk kon maken in de hoogtijdagen van Ferrari, maar een wereldtitel zat er nooit in.
Buiten zijn resultaten op de baan bewees Coulthard ook zeer vaardig te zijn in het zakelijke aspect van de sport. Hij speelde een sleutelrol in het binnenhalen van Adrian Newey door Red Bull Racing, waar Coulthard in 2005 als eerste coureur aan de slag ging. De twee hadden er bij McLaren een lange samenwerking op zitten en onderhielden nog altijd een goede werkrelatie. In 2006 voegde Newey zich bij het team nadat de Schot hem had benaderd voor een etentje met Christian Horner.
4. Gilles Villeneuve
In een carrière die slechts zes seizoenen duurde, wist Gilles Villeneuve zijn stempel op de F1-wereld te drukken. De Canadees begon bij McLaren, maar boekte zijn grootste successen bij Ferrari. Zijn beste resultaat in een kampioenschap kwam in 1979, toen hij tweede werd achter teamgenoot Jody Scheckter. Beide coureurs wonnen dat jaar drie races.
In de jaren daarna kelderde de betrouwbaarheid van de Ferrari-bolides, maar in 1981 wist Villeneuve nog twee overwinningen en een podiumpositie te behalen. Het jaar erop begon hij met twee uitvalbeurten, maar met een tweede plaats in San Marino herinnerde de Canadees iedereen eraan wat hij in huis had. Het daaropvolgende weekend in België eindigde in een tragedie. Villeneuve crashte tijdens de kwalificatie op het circuit van Zolder, waarbij hij op hoge snelheid de lucht in werd gelanceerd. Hij overleefde het ongeluk niet.
3. Carlos Reutemann
Zoals bij diverse coureurs in dit lijstje is het ook bij Carlos Reutemann de grote vraag ‘wat had kunnen zijn’. De Argentijn reed voor grote namen als Ferrari en Williams en won twaalf races. Hij werd drie keer derde in het kampioenschap, maar zijn grootste kans zou zich voordoen in 1981. Hij ging de laatste race in Las Vegas in met één punt voorsprong op Nelson Piquet, maar eindigde achter de Braziliaan en liep hierdoor de wereldtitel mis op één punt.
In 1982 besloot Reutemann na twee races te stoppen met F1. Volgens velen kwam dit door de Falklandoorlog tussen het Verenigd Koninkrijk en Argentinië, anderen stellen dat het door een intern conflict met Williams kwam. Zijn teamgenoot Keke Rosberg won dat jaar zijn enige wereldtitel. Na zijn carrière als autocoureur ging Reutemann de politiek in en later werd hij onder meer gouverneur van zijn geboorteprovincie Santa Fe. Hij overleed op 7 juli 2021 op 79-jarige leeftijd.
2. Ronnie Peterson
Ronnie Peterson was ontegenzeggelijk snel, maar werd vaak gehinderd door betrouwbaarheidsproblemen met de auto’s waar hij in reed. Hij stond veertien keer op pole position en won tien races, waarvan negen met Lotus. Uitstapjes naar March en Tyrell bleken minder succesvol. Na een jaar bij Tyrell te hebben doorgebracht keerde de Zweedse coureur in 1978 terug naar Lotus, waar hij teamgenoot werd van Mario Andretti.
Het jaar erop zou hij naar McLaren verhuizen, maar zo ver is het nooit gekomen. Peterson kwam om het leven door een zware crash bij de start van de Grand Prix van Italië, waarbij bijna de helft van het veld betrokken was. Hij werd door collega-coureurs uit zijn brandende auto gehaald en naar het ziekenhuis afgevoerd, maar overleed daar later aan zijn verwondingen. Ondanks het feit dat er nog twee races te gaan waren, werd Peterson tweede in het kampioenschap.
1. Stirling Moss
De nummer één in deze lijst mag niet als een verrassing komen. Een legendarische naam in de koningsklasse van de autosport, maar zonder wereldtitel op zijn naam: Sir Stirling Moss. De Brit stond 66 keer aan de start van een Grand Prix en schreef er daarvan zestien op zijn naam. In zijn negen F1-seizoenen eindigde hij vier keer als tweede en drie keer als derde in het kampioenschap. In 1958 lukte het hem bijna, maar hij kwam één punt tekort op Mike Hawthorn.
In 1962 zag Moss zijn carrière eindigen na een zware crash tijdens de Glover Trophy op het Goodwood Circuit, waarna hij een maand in coma lag en de linkerkant van zijn lichaam een half jaar lang verlamd was. Hij herstelde, maar besloot het jaar erna om zijn helm aan de wilgen te hangen. Op 12 april 2020 overleed hij op 90-jarige leeftijd.
Eervolle vermeldingen
Jacky Ickx
Jacky Ickx zegevierde in diverse kampioenschappen en won onder meer zes keer de 24 uur van Le Mans, maar hij slaagde er nooit in om wereldkampioen in de Formule 1 te worden. In 1970 kwam hij vijf punten tekort voor het winnen van de wereldtitel, die dat jaar postuum door Jochen Rindt werd gewonnen.
Felipe Massa
Niet vaak kwam een F1-coureur zo dicht bij het behalen van de wereldtitel als Felipe Massa. De Braziliaan kwam in 2008 als wereldkampioen over de eindstreep, maar door een onverwachte late inhaalactie van Lewis Hamilton op Timo Glock in de laatste paar bochten was het de Brit die zijn eerste wereldtitel mocht vieren.
Didier Peroni
Het F1-seizoen van 1982 verliep tragisch voor Ferrari. Elf races na het verlies van Gilles Villeneuve leidde zijn teamgenoot Didier Peroni het kampioenschap met een voorsprong van negen punten, maar nadat hij de pole position voor de GP van Duitsland had bemachtigd kwam hij tijdens de vrije training met 170 kilometer per uur in aanraking met de Renault van Alain Prost. Maandenlange operaties volgden en hoewel hij uiteindelijk weer kon lopen, kon hij nooit meer racen.
Rubens Barrichello
Rubens Barrichello reed een recordaantal van 322 races en behaalde daarin veertien pole positions, elf overwinningen en 68 podiumplaatsen. De door iedereen geliefde Braziliaan moest in zijn tijd bij Ferrari echter eeuwig zijn meerdere erkennen in Michael Schumacher en een wereldtitel kwam nooit binnen zijn bereik.
