Dutch Photo Agency
Interview
Twaalf maanden vol uitersten: ‘We hebben het leven van Dilano gevierd'
Met een beetje fantasie staat de autosport synoniem voor het leven: er zijn de hoogtepunten, de enorme vreugde, de vriendschap, de passie. Aan de andere kant is er de donkere kant; met tegenslag, verdriet en verlies - in de ergste zin van het woord. Het Nederlandse MP Motorsport en hun teambaas Sander Dorsman zagen in amper twaalf maanden tijd de hoogste pieken en de diepste dalen: van het F2-kampioenschap winnen met Felipe Drugovich tot het afschuwelijke, dodelijke ongeval van Dilano van ‘t Hoff. “Hier zijn geen handboeken voor."
“We waarderen dat we succes hebben, het is belangrijk dat je dat nooit voor lief neemt. Altijd met beide benen op de grond blijft staan en hard werkt. Als je in de sport iets voor lief neemt - misschien geldt dat wel voor alles in het leven - dan sta je eigenlijk voor de afgrond. Daarom is het belangrijk dat je een club mensen hebt die altijd blijft zoeken naar de uitdaging, blijft zoeken naar nieuwe elementen die je helpen verbeteren.”
Wie niet beter weet dat hier, aan een doorgaande weg in het gehucht Westmaas (onder de rook van Rotterdam), het succesvolste en grootste autosportteam van Nederland is gevestigd, rijdt er straal voorbij. Van een afstand lijkt het een loods, zoals er zoveel te vinden zijn. Pal naast de ingang heeft Sander Dorsman zijn kantoor. Zijn uitzicht is geweldig: een bomvolle prijzenkast, met als meest prominente objecten de trofeeën voor zowel het rijders- als het constructeurskampioenschap in de Formule 2, met Felipe Drugovich behaald in 2022.
Blind vertrouwen in elkaar
In autosportland en bij de kenners was er altijd al veel respect voor MP Motorsport, dat uitkomt in Formule 2, Formule 3, (Spaans) Formule 4, Eurocup-3, FRECA en F1 Academy. Met de titels in F2 kwam er de definitieve doorbraak bij een breed publiek. “Eigenlijk is er voor ons helemaal niets veranderd”, vertelt Dorsman. “Ik ben niet overdonderd door onze eigen prestaties, ik had altijd vertrouwen in onze kwaliteiten. Als je op F2-niveau een kampioenschap wint, dan is dat ook een combinatie van factoren. Je zag dat wij een hele goede connectie hadden met Felipe [Drugovich], dat hij ons blind vertrouwde, dat wij hem blind vertrouwden. Dan kom je in een soort flow, ben je onverslaanbaar. Daar zaten we vorig jaar in. Als je in zo’n bubbel zit, ben je heel erg met jezelf bezig en niet met hoe anderen naar je kijken.”
Niet gek voor een team dat - zoals Dorsman zelf zegt - ooit startte met ‘één of twee autootjes’ en nu is uitgegroeid tot een waar powerhouse van formaat. De sleutel tot het succes? “We hechten er veel belang aan dat, welk team van ons je ook binnenloopt, de sfeer hetzelfde is. We hebben allemaal die winnaarsmentaliteit, we hebben allemaal geroken aan de winst. Dat werkt verslavend, we willen altijd winnen en beter. Maar één ding is belangrijk: het familiaire gevoel.”
Dorsman lacht als hij een voorbeeld geeft van hoe close zijn groep mensen is. “Ik ben trots dat we …”, zegt de teambaas, voordat hij kort een stilte laat vallen. “We hadden de F1 Academy-race in de Verenigde Staten. Onze crew kwam met de vraag of ze drie dagen langer mocht blijven, omdat ze nog een paar plekken in de VS wilden bezoeken. En zij hebben met zijn allen een hoop plezier. Dat ze met diezelfde club mensen een hoop lol kunnen beleven rondom hun werk, dat vind ik heel belangrijk.”
Cultuurbewaker van MP Motorsport
Zijn eigen rol bagatelliseert Dorsman in eerste instantie. “Elk team heeft zijn eigen teammanager. Dat is de voornaamste lijm. Die eer wil ik niet te veel naar me toe trekken”, zegt hij over het succes van MP Motorsport. Na wat aandringen: “Het is belangrijk dat ik als cultuurbewaker in het bedrijf optreed. Heel erg bewaak dat we in elke geleding binnen het team hetzelfde niveau en dezelfde sfeer nastreven. Als dat uit het spoor raakt, dan moet je wel bijsturen. De kracht van onze organisatie is dat die erg plat is. Mensen nemen heel veel verantwoordelijkheid, dat stimuleren wij ook. Natuurlijk gaat het niet altijd goed. Maar in een sport als deze is het erg belangrijk."
Begrijp Dorsman niet verkeerd: MP Motorsport is geen bezigheidstherapie. Integendeel. Er moet wél gepresteerd worden, de druk is hoog: “Ja, er staat altijd druk op. Dat moet je ook nastreven. Als we op de baan zijn, willen we ook de hoogste kwaliteit, het beste resultaat. Los daarvan hebben we naast de baan een hoop lol. Dan mag die spanning even ervan af. Maar wat je zegt, als je aan het werkt bent, staat er wel druk op. Dat is heel simpel.”
“Zeker, dat geldt ook voor de teambaas. Het gaat erom hoeveel druk je jezelf oplegt. Je moet dingen ook kunnen relativeren. Je moet je minder laten leiden door druk, maar meer door waar we naartoe willen. En niet morgen, maar over een jaar. Dat zijn dingen waarin ik het bredere perspectief zie. Of ik kan afschakelen? Dit is wel een spelletje dat altijd wel ergens in je hoofd rondzweeft. Er gaat geen dag voorbij dat ik hier niet aan denk. In elke sport heb je druk. Als je wint, heb je druk om te blijven winnen. Als je in een moeilijke situatie zit, is er gigantische druk. Maar je moet wel die helikopterview houden. Dat je hele moeilijke situaties kan overzien.”
Opleider van racetalent
MP Motorsport heeft als opleider van talent een belangrijke rol in de autosportladder; van team waarmee een jonge tiener zijn eerste stappen in de sport zet, tot het laatste zetje richting de Formule 1. “Nee, ik ben geen vaderfiguur, hoor”, schudt Dorsman direct de suggestie af. In het algemeen zegt hij: “Een engineer op F4-niveau werkt met hele jonge rijders van veertien, vijftien; die nul ervaring in de autosport hebben. Ze zijn professioneel karters, maar de conversie naar single seaters is behoorlijk anders. Dan heb je het over remtechniek en je hebt minder tijd op de baan. Het is opeens een hele grote auto om je heen. De engineers zijn veel meer coachend bezig. Ze vertellen wat de techniek is, hoe ze snel zijn in een auto. Dan ben je veel meer op de persoon aan het coachen.”
“Een rijder in F2 heeft al heel wat ervaring. Dan ben je meer bezig met strategie, ben je veel meer gelijkwaardig aan elkaar. Heeft een coureur veel ervaring, zoals Felipe, dan doe je bijvoorbeeld de pitstopstrategie samen. Meestal zie je ze op hun vijftiende, zestiende van een kind naar een jongvolwassene gaan. Die ontwikkeling gaat vrij snel. Ze zijn dan jong, hebben nog niet een hele sterke mening. Ze zijn een spons die alle informatie opslurpt. In F2 zit je waarschijnlijk zes jaar in single seaters. Dan heb je alles al een keer gezien en word je voor een engineer een gelijkwaardige gesprekspartner.”
Overlijden Dilano was meer dan een mokerslag
De in FRECA uitkomende Dilano van ‘t Hoff was één van de opkomende talenten bij MP Motorsport. Eerder dit seizoen kwam de achttienjarige Nederlander op tragische wijze om het leven bij een verschrikkelijk ongeluk op het circuit van Spa-Francorchamps. Direct kwam er een discussie op gang of jonge - soms nog - kinderen wel autosport behoren te bedrijven. “Ik vind dat een lastige discussie”, zegt Dorsman. “Pasgeleden overleed er een jonge wielrenner, voor mijn gevoel zijn er helaas best wat jonge mensen die de laatste tijd in de wielersport overleden. Dit is niet iets specifiek voor de autosport. Als het in onze sport gebeurt, dan is dat voor iedereen een mokerslag, omdat we het gelukkig niet gewend zijn. Ons overkwam het helaas binnen het team. Dan is het geen mokerslag, maar staat iedereen op de grondvesten te trillen. Dat is voor ons nog iets extremer. Het is heel moeilijk, maar gelukkig niet standaard in de autosport.”
Het ongeluk was inmiddels vijf maanden geleden. “Verschrikkelijk”, noemt Dorsman de eerste dagen erna. “Ik denk dat we die in een roes hebben meegemaakt. Het is gewoon je agenda leeg vegen en met zijn allen elkaar steunen. Het is heel tragisch. We willen er zo goed mogelijk voor de familie zijn. En nog steeds, zijn moeder en zijn zus waren hier nog kortgeleden. Dat geeft wel aan dat we heel close zijn geworden, we hebben een hele krachtige band, en zitten met zijn allen in het verwerkingsproces. Dat gaat ook nog wel even duren.”
“Hier zijn geen handboeken voor. Dan vloeien een heleboel tranen, zijn een hoop mensen in shock. Mensen zijn boos, emoties gaan overal en nergens heen. Zeker, ik heb dat ook. De eerste weken waren daar heel erg moeilijk in. In de tent van ons FRECA-team hebben we grote afbeeldingen van Dilano. Op het circuit maken een hoop mensen daar foto’s van. Aan de andere kant geeft het ons steun, en is het mooi dat hij zo nog steeds bij ons is. Tijdens de afscheidsceremonie was er heel erg de vibe van: iedereen is heel verdrietig, er zijn veel tranen gevloeid, maar - hoe zal ik het zeggen - daar is wel het leven van Dilano gevierd. Het was een mooi en waardig afscheid.”
Vergeten zullen MP Motorsport en Sander Dorsman hun Dilano in elk geval nooit. Naast de F2-bokalen staat - prominent op de receptiebalie van het team - een schaalmodel van de auto van Dilano. Ook dát is het uitzicht van Dorsman vanuit zijn werkkamer.
