IndyCar
De IndyCar Series wordt wel eens de Amerikaanse tegenhanger van de Formule 1 genoemd. Hoewel beide klasse met Formulewagens racen, zijn er verder weinig gelijkenissen te vinden. IndyCar is ontstaan uit de CART IndyCar World Series in 1996. Vanaf dat moment had Amerika namelijk twee Formulewagen-kampioenschappen van ongeveer hetzelfde niveau, CART en de IndyCar Series. Al sinds het begin van het kampioenschap is de Indianapolis 500 het hoofdevenement van het jaar. De kalender van de Indy Racing League, zoals het heette tot en met 2007, bestond vooral uit ovaal-circuits. CART, dat later Champ Car zou heten reed alleen op stratencircuits en roadcourses.
Na jarenlang twee aparte kampioenschappen gehad te hebben, fuseerden de IRL en Champ Car in 2008. Vanaf dat seizoen kreeg het kampioenschap dan ook de naam IndyCar Series. de kalender bestond uit ovaalcircuits, stratencircuits en roadcourses verspreid over de Verenigde Staten met een enkele trip naar Canada, Brazilië, Australië of Japan. Tegenwoordig staan er nog maar vier ovals op de kalender en worden de stratencircuits en gebruikelijke (Grand Prix) circuits steeds populairder.
Dixon wint IndyCar zesmaal
Recordkampioen is Nieuw-Zeelander Scott Dixon met een totaal van zes kampioenschappen sinds hij in 2003 debuteerde. Op positie twee staat de Brit Dario Franchitti met een totaal van vier kampioenschappen. De Amerikaan met de meeste titels is Sam Hornish Junior, hij scoorde drie titels. Kampioen van 2021 is Alex Palou. De grootste teams van de IndyCar zijn Andretti Autosport, Chip Ganassi Racing en Team Penske. Overigens zijn bijna alle teams gevestigd in of in de buurt van Indianapolis.
Naast jonge coureurs die Amerikaanse route van U.S. F2000, Indy Pro 2000 en Indy Lights richting de IndyCar Series hebben beklommen, rijden er veel voormalig Formule 1-coureurs. Denk aan Alexander Rossi, Romain Grosjean, Marcus Ericsson en Takuma Sato. Momenteel is Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout de enige Nederlander in de klasse. Eerder reden Robert Doornbos en Arie Luyendyk eveneens in de IndyCar Series. Luyendyk is tot op heden de meest succesvolle Nederlander in de Amerikaanse klasse. Hij wist de Indy 500 tweemaal te winnen.
Sinds 2012 rijden IndyCar-teams met een Honda of Chevrolet V6-motor met een twin-turbocharger. De motoren produceren tussen de 550 en 750 pk, afhankelijk van het niveau van de gebruikte boost en geen inter-koeling systemen. De motoren zijn begrenst tot 12.000 toeren en wegen 112 kilo. Vanaf 2024 zal de IndyCar gebruikmaken van hybride motoren.
Dallara verzorgt de chassis’ aan de teams, dit chassis wordt momenteel sinds 2018 gebruikt. Het aeropakket wordt zo nu en dan nog wel geüpdatet, zo rijdt het kampioenschap sinds 2020 met een aeroscreen dat gefabriceerd is door Red Bull Advanced Technologies. De aeropakketten verschillen overigens per circuit. Er is een pakket voor ovals met zeer weinig downforce, een pakket voor korte ovals die eigenlijk alleen op Gateway wordt ingezet en een pakket met veel downforce voor de weg- en stratencircuits. Firestone zorgt voor de banden sinds 1996, al had het tot en met 1999 nog wel competitie van Goodyear.
Puntenverdeling IndyCar Series
De puntenverdeling van de IndyCar Series is anders dan men gewend is bij de Formule 1. De racewinnaar ontvangt namelijk 50 punten, nummer twee 40 en drie 35. Nummer vier ontvangt 32 punten en per plek lager gaan er twee punten van dat totaal af tot plaatst tien. Vanaf die positie ontvangt elke coureur steeds één punt minder voor een plek lagere finish. Vanaf de 25e finishpositie ontvangt iedereen vijf punten. Tijdens de Indy 500 worden dubbele punten uitgedeeld.
