F1 Tech | Waarom was McLaren zo dominant op de Red Bull Ring?

Voor de elfde ronde van dit Formule 1-seizoen besloot McLaren om enkele van de nieuwe componenten die al in Canada waren getest, waaronder de herziene voorvleugel en de nieuwe medium-downforce achtervleugel, opnieuw mee te nemen om ze beter te evalueren op een 'representatiever' circuit zoals de Red Bull Ring.

De nieuwe voorvleugel werd zowel door Oscar Piastri als Alexander Dunne (die aan VT1 deelnam in de auto van Norris) getest, die een reeks ronden reden met aero-rakes en vergelijkingen maakten tussen de twee specificaties.

De nieuwe versie van de voorvleugel wordt gekenmerkt door een reeks wervelgeneratoren bij de verbinding tussen de bovenste twee flappen en de eindplaat. Het doel van deze nieuwe componenten is om het uitwaseffect op het deel van de voorvleugel te vergroten, de luchtweerstand van de banden te verminderen en de lucht rond de banden te duwen om ook de wake (dat wil zeggen de turbulentie) die door de banden gegenereerd wordt beter te beheersen.

Nadat McLaren vele ronden met de nieuwe versie had gereden, besloot het deze versie vanaf VT2 op beide auto's te monteren. Dit was het bewijs dat deze nieuwe specificatie een positieve stap voorwaarts was wat betreft de algehele prestaties.

Vergelijkbare tests werden uitgevoerd met de nieuwe achtervleugel: McLaren introduceerde deze nieuwe versie met gemiddelde downforce in Canada en gebruikte hem het hele weekend. Omdat de Red Bull Ring echter 700 meter boven zeeniveau ligt, testte het team op vrijdag twee verschillende achtervleugels om te bepalen welke het meest geschikt was voor de ijlere luchtomstandigheden.

Zoals te zien is op de onderstaande tekening, lijken de twee versies erg op elkaar, maar verschillen ze op enkele cruciale details: de versie met gemiddelde downforce die Dunne in VT1 en Piastri in VT2 gebruikte, kenmerkt zich door een diepere en grotere lepel in het centrale deel van het hoofdvlak, zoals aangegeven door de rode pijl. Het is ook zichtbaar dat de verbinding met de eindplaten veel zachter is, wat betekent dat deze specificatie meer downforce en dus meer luchtweerstand genereert.

Aan de andere kant zorgde de versie die door Piastri in VT1 en vervolgens door Norris in VT2 werd gebruikt, voor iets minder downforce, omdat het hoofdvlak wordt gekenmerkt door een zeer kleine "V"-vormige lepel in het centrale gedeelte (blauwe pijlen), met een steilere verbinding tot de eindplaten (rode pijlen). Dit heeft voornamelijk als doel om een behoorlijk niveau van downforce te produceren maar op een lagere mate van luchtweerstand.

Na het maken van deze vergelijkingen op de vrijdag, besloot het team om vanaf VT3 de nieuwe, lagere downforce achtervleugel op beide auto's te monteren. Dit bewees dat ook dit nieuwe onderdeel perfect werkte op zo'n snel vloeiende lay-out.

Tot slot vertelde teambaas Andrea Stella na de race op zondag aan Sky Sport F1 dat ze dit weekend ook enkele kleine wijzigingen aan het chassis hadden doorgevoerd: "Ik wil onze toeschouwers er ook op wijzen dat er veel updates zijn doorgevoerd voor deze Grand Prix: een nieuwe voorvleugel, luchtinlaten aan de voorkant en ook wijzigingen aan het chassis."

Al deze nieuwe componenten leken perfect samen te werken, waardoor de MCL39 vanaf vrijdag onverslaanbaar was op een circuit dat perfect aansluit bij de kenmerken van de auto: de middelhoge snelheidssecties in Sector 2 en 3 (zoals bocht 5/6, bocht 7/8 en bocht 9 en 10) waren het ideale jachtterrein voor de twee McLaren-coureurs. Dit vormde het bewijs van de grote stabiliteit van hun auto en de hoge mate van downforce die werd gegenereerd door de carrosserie.

Bovendien liet de auto ook een perfecte balans zien in de langzame bochten en de middelhoge snelheidsbochten op dit circuit, waar tractie nodig was om vervolgens goed te kunnen presteren op de rechte stukken.

Bijzonder significant is het feit dat Norris in staat was om tijdens zijn snelste ronde in de kwalificatie, alle drie de paarse sectoren te pakken. Dit bewees de veelzijdigheid van de MCL39, die door de monteurs perfect was afgesteld om zijn volledige potentieel te benutten - in alle omstandigheden en alle delen van het circuit.

Een ander aspect dat McLaren dit weekend onvermijdelijk ten goede kwam, was de ruwe aard van het asfalt. Als een circuit dat gedurende het jaar veel gebruikt wordt, en waarvan het asfalt vrij oud is, staat de Red Bull Ring bekend als een circuit dat enorm zwaar is voor de achterbanden. Deze worden door de tractiezones zwaar belast.

De MCL39 bevond zich in zijn ideale positie - dankzij zijn vermogen om temperaturen onder controle te houden en zorg te dragen voor de banden. Tijdens de racesimulaties op vrijdag waren Piastri en Norris direct erg snel en constant, wat liet zien hoe goed de balans van de wagen wel niet was.

Op zondag nam hun voordeel verder toe door de hogere temperatuur. Met een asfalttemperatuur van 50 graden aan het begin van de race, liet McLaren zien in staat te zijn om de zachtere banden beter te beheren dan welk team dan ook.

Piastri en Norris pushten elkaar hard tijdens de eerste twintig ronden van de race. Enerzijds vochten ze tegen elkaar, anderzijds wisten ze ook nog tijd te winnen richting Charles Leclerc op P3. Dit liet zien dat ze, hoewel ze hun banden in de eerste helft van de race onder grote druk plaatsten, nog steeds een goede marge hadden ten opzichte van de concurrentie.

Het feit dat Leclerc bijna 20 seconden achter de winnaar eindigde (op een circuit waar je in 65 seconden rond gaat) is vrij indicatief voor hoeveel snelheid de twee McLarens hadden.

De hoge temperatuur benadrukte ook een van de sterke punten van de MCL39: het koelsysteem. Zoals Andrea Stella na Miami al zei, hebben de engineers van McLaren in de winter fenomenaal werk geleverd met het ontwerp van het koelsysteem. Hierdoor kan de auto nu veel dichter bij de concurrentie rijden, zelfs bij hoge temperaturen. Dit geeft hen een enorm voordeel qua aerodynamische efficiëntie, met een lagere luchtweerstand en een lager brandstofverbruik.

Om alle bovengenoemde redenen had McLaren een uitstekend weekend, en was het in staat om de vierde 1-2 van dit seizoen te behalen, met een flinke achterstand op de concurrentie. Verstappens uitvalbeurt dooft zijn hoop voor het wereldkampioenschap, wat betekent dat het vanaf nu tot Abu Dhabi alleen een McLaren-gevecht zal zijn.

Vanuit technisch oogpunt heeft McLaren alles in huis wat het nodig heeft om in alle races competitief te zijn, met name bij hoge temperaturen. Moeilijke circuits voor hen kunnen Monza of Las Vegas zijn, waar de koude omstandigheden en korte langzame bochten ze kunnen vertragen, maar er kunnen altijd verassingen volgen.