F1 Nieuws
Terugblik 1994-1999 Deel 2: Ontslagen worden terwijl je wereldkampioen wordt
Na zijn wereldtitel in 1995 met gemak verdedigd te hebben, vertrok Michael Schumacher voor 1996 naar Ferrari. Hij begon daar aan een missie om de Italiaanse trots uit het slop te trekken. Het betekende wel dat Williams dat jaar min of meer vrij spel had. De laatste face van het seizoen zou echter een voorbode zijn van wat komen ging.
Na twee jaar hebben moeten toezien hoe Benetton met de titel aan de haal ging, moet Williams al vrij vroeg in het seizoen 1996 gedacht hebben dat ze verder konden gaan waar ze de jaren 90 mee begonnen waren; winnen.
Schumacher en Benetton verzwakt
Hun grote plaaggeest Schumacher was naar Ferrari verhuist en dat hield vrijwel automatisch in dat hij niet meer zou strijden om overwinningen. Ferrari was in die jaren bezig aan de slechtste reeks in hun historie. De laatste keer dat zij de constructeurstitel pakten, was in 1983 en tussen 1991 en 1993 werd er zelfs geen enkele Grand Prix gewonnen.
In 1995 had Jean Alesi met wat geluk alleen de Grand Prix van Canada gewonnen en werd de betrouwbaarheid tegen het einde van het seizoen alleen maar slechter. Dat het team in 1996 voor het eerst met V10 motoren ging rijden, was bovendien reden tot twijfel over hun competitiviteit.
Ook Benetton was door het vertrek van Schumacher verzwakt. Zowel Alesi als Berger kwamen in een bijna bizarre ruil over van Ferrari, maar konden bij hun nieuwe teams niet brengen wat Schumacher de jaren daarvoor had gedaan.
Hill vs. Villeneuve
En dus kreeg Damon Hill de uitgelezen kan om op 36-jarige leeftijd wereldkampioen te worden. De enige met wie hij moest afrekenen, was zijn nieuwe teamgenoot, ook een zoon van een legendarisch coureur. Jacques Villeneuve was IndyCar-kampioen geworden en had de Indy 500 gewonnen en wilde bewijzen dat een overstap van de Amerikaanse racerij naar de Formule 1 wel degelijk mogelijk was.
Hill won vier van de eerste vijf races, maar Villeneuve bleef lang is het spoor bij zijn ervaren teamgenoot. Halverwege het seizoen behaalde de Canadees een reeks van zeven podiumplaatsen, met daarbij twee overwinningen, terwijl Hill drie keer uitviel en een keer vijfde werd. Vooral zijn uitvalbeurt in Monaco, de race die zijn vader zo vaak won, was pijnlijk.
Geen contractverlenging
Het seizoen werd er voor Hill niet beter op, toen hij met nog enkele races te gaan te horen kreeg dat zijn contract niet werd verlengd. Hij zou in 1997 vervangen worden door Heinz-Harald Frentzen. Dit was ongehoord, de man die aan de leiding ging van het kampioenschap werd door zijn team aan de kant gezet. Het zegt veel over de status van Williams in die tijd. Men was zo gewend geraakt aan het winnen van titels, dat dit niet meer voldoende was om je stoeltje te behouden.
Heel veel langer zouden ze niet meer van die status kunnen genieten. Eén van de teams die in opmars was, was Ferrari. In de stromende regen had Schumacher op het circuit van Barcelona al een race weten te winnen, maar de Duits-Italiaanse combinatie kwam tegen het einde van het seizoen pas echt tot leven. In de laatste vier races stond hij elke keer op het podium en behaalde twee overwinningen in België en Italië. Williams kon voor 1997 hun borst nat maken, dat was duidelijk.
Titelstrijd toch nog een beetje spannend
Hoe dan ook, de titelstrijd bleef door de solide prestaties van Villeneuve tot de laatste Grand Prix in Japan in leven. Villeneuve kwalificeerde op pole, maar zolang Hill achter hem bleef rijden, zou de Brit wereldkampioen worden. De spanning was echter bij de start al weg.
Villeneuve kwam moeilijk weg en viel terug naar de zesde plaats. Toen er bij de Canadees na een rondje of 35 een wiel afviel, wist Hill het zeker: Hij was wereldkampioen! Het geluidsfragment van commentator Murray Walker is inmiddels een klassieker. Zelden was een Britse commentator zo emotioneel na de overwinning van een landgenoot.
