Ayrton Senna

Een innerlijke rust die hij meende aan God te hebben danken: Ayrton Senna was op circuits misschien uitermate strijdlustig, naar eigen zeggen kwam zijn racen het beste tot zijn recht als hij van binnen totaal ontspannen was. Een rivaliteit met Alain Prost zou de geschiedenisboeken ingaan als dé rivaliteit uit de Formule 1 en een noodlottige crash brengt in 1994 vroegtijdig een einde aan zijn leven. Maar Senna, die heeft dan al de status van legende verkregen.

Waar de Formule 1 tegenwoordig geregeld het verwijt krijgt enkel te zijn weggelegd voor rijke kids, is dat voor Ayrton Senna geen probleem. Begin jaren zeventig verschijnt de Braziliaan op de kartgrid en pakt daar in 1977 de titel in het nationale kampioenschap. Een overstap naar het Britse Formula Ford 2000 volgt, waar hij de titel in 1982 weet te winnen: de logische doorstroom naar het Britse Formule 3-kampioenschap volgt niet lang daarna.

Ondanks een felle strijd wint Senna in zijn eerste seizoen de titel in 1983, net als in de eerste GP van Macau dat jaar. F1-teams staan vervolgens in de rij om de Braziliaan te tekenen, maar in eerste instantie slechts als testcoureur. De keuze van Senna viel dan ook op een relatief nieuw team, maar wel een renstal waar hij direct meters als vaste coureur kon maken: Toleman.

Op het drijfnatte asfalt van Monaco scheurt Senna links en rechts langs concurrenten in veel betere wagens en komt met rasse schreden dichterbij leider Prost. De Fransman laat weten dat het beter is om met rode vlaggen te zwaaien aangezien het harder zou zijn gaan regenen: de werkelijke reden is de uitermate snel naderende Senna in zijn kofferbak. De wedstrijd wordt afgevlagd en Senna wordt ‘slechts’ tweede. De Braziliaan pakt later in het seizoen nog twee keer en derde plaats, alvorens een overstap naar Lotus in 1985 volgt.

Met zijn P2 in de regen in Monaco in de Toleman, had Ayrton Senna laten zien uit wat voor rijders hout hij was gesneden. In de betere Lotus van 1985 is de concurrentie dan ook gewaarschuwd, maar blijft het vanwege technische mankementen voor Senna bij slechts twee P1’s. Ook een jaar later in ’86 zou de Braziliaan genoegen moeten nemen met twee overwinningen, alvorens een échte kans zich aandient in 1987.

Toch is het ook dat seizoen niet voldoende een goede auto en een fenomenale coureur te hebben: Williams is dominant met de uitermate sterke FW11B en Senna moet genoegen nemen met een derde plaats in het kampioenschap. Eén seizoen later zou het met een overstap naar McLaren (dankzij latere rivaal Alain Prost) wel mogelijk zijn de titel te vieren.

In 1988 komt Senna naast Prost te rijden bij McLaren, waarna het team absoluut domineert. Senna wint de titel en laat Prost in een aantal races bizar ver achter zich. In Monaco bijvoorbeeld is de Braziliaan ruim een seconde per rondje sneller dan de Fransman en krijg te horen het rustiger aan te doen. Een crash volgt in rondje 67, waarna Senna direct het paddock verlaat.

Met de titel van 1988 op zak is 1989 het jaar waarin Prost zichzelf wil bewijzen. Gedurende de Grand Prix van Japan weet Prost dat als zijn teamgenoot niet finisht, de titel van hem is. Een botsing volgt en Prost lijkt zeker te zijn van zijn kampioenschap. Totdat hij ziet hoe Senna zijn wagen terug weet te krijgen op het asfalt en de race wint: de president van de FIA, Jean-Mari-Balestre is er voor nodig om zijn landgenoot Prost te matsen. Senna krijgt een diskwalificatie aan zijn broek en de titel gaat naar Prost. Duidelijk is wel dat de Fransman niet langer naast Senna kan rijden bij McLaren, waarna hij wijselijk overstap naar Ferrari.

Zonder directe concurrent naast zich pakt Senna in 1990 en 1991 de titel met McLaren, alvorens de renstal vanaf 1992 nipt tekort komt ten opzichte van Williams. Senna wil maar al te graag overstappen naar de renstal met de sterke wagen, maar in 1993 rijdt Alain Prost al bij het team. De Fransman heeft in zijn eisenpakket laten opnemen dat Senna niet naast hem komt te zitten, waardoor de Braziliaan zich moet verbijten.

Met het vertrek van Prost uit de Formule 1 eind 1993, is 1994 het jaar waarin Senna de overstap naar het team uit Grove kan maken. Naast Damon Hill begint de Braziliaan worstelend aan het seizoen, aangezien Williams na een regelwijziging veel van de technische snufjes achterwege moest laten. Een worsteling die hem uiteindelijk het leven zou kosten.

Tijdens het Grand Prix-weekend van San Marino op Imola, is het eerst Roland Ratzenberger die op de zaterdag zijn leven verliest na een horrorcrash. In de documentaire Senna is te zien hoe medisch expert Sid Watkins na het ongeluk een poging doet Senna te overtuigen te stoppen met racen.

De Braziliaan kiest er echter voor om toch op de grid te verschijnen en gaat er vanaf pole direct goed vandoor op de zondag. In rondje zeven gaat het echter volledig mis, als de Braziliaan rechtdoor schiet in Tamburello en vol in de muur eindigt. Later die avond komt het nieuws dat Senna is overleden.

In de restanten van het wrak van de Williams is een Oostenrijkse vlag terug te vinden geweest, die Senna als eerbetoon aan de overleden Ratzenberger wilde tonen.