Circuit Zandvoort keerde in 2021 terug op de Formule 1-kalender. De baan was en is hét middelpunt van de autosport in Nederland. Deze status bleef lang behouden door de Masters of Formula 3 en DTM-races die gereden werden op de omloop in de duinen.

In 1950 en 1951 werden er twee onofficiële Grands Prix van Nederland verreden en vanaf 1952 telde de Nederlandse race mee voor het wereldkampioenschap. Dit duurde tot en met 1985, toen de Formule 1 besloot om andere landen de voorkeur te geven, al werd Zandvoort in 1954, 1956, 1957 en 1972 ook overgeslagen. Het leek er lang op dat de Nederlandse GP nooit meer terug zou keren naar de kustplaats, tot het succes van Max Verstappen.

Zandvoort is met 4,249 kilometer de op één na kortste baan op de Formule 1-kalender: alleen Monaco is korter. Ondanks dat het circuit in het overwegend vlakke Nederland ligt, kent het veel hoogteverschillen. De baan is namelijk aangelegd in de duinen en ligt vlakbij zee. Dit maakt de race extra boeiend, want veranderende wind kan het coureurs lastig maken.

Een rondje op het in 2020 verbouwde circuit van Zandvoort begint als vanouds met de Tarzan-bocht. Via de Gerlachbocht komen de coureurs aan bij de Hugenholtzbocht. Het is de eerste nieuwe kombocht van het circuit, waarin de rijders meerdere lijnen kunnen kiezen. Daarna volgt een pijlsnel stuk door de duinen tot de coureurs aankomen bij het Scheivlak dat bijna op volle snelheid kan worden genomen. Enkele langzame bochten worden daarna afgewisseld met korte rechte stukken, tot de laatste bocht van het circuit: de Arie Luyendyk-bocht. Deze is vernoemd naar IndyCar-icoon Arie Luyendyk, geheel in stijl met een banking van maar liefst achttien graden.

Na de bouw van het circuit in 1948 werden vrijwel direct Formule 1-races georganiseerd. De eerste jaren telden die echter nog niet mee voor het wereldkampioenschap en dus trok het evenement nog niet veel aandacht. De lijst van namen die vanaf 1952 wonnen, mag er echter wezen. In de jaren ‘50 stonden namelijk mannen als Alberto Ascari, Juan Manuel Fangio, Stirling Moss en Jack Brabham op het hoogste podium.

Kampioenen als Jim Clark, Jackie Stewart en Niki Lauda traden vervolgens in hun voetsporen. Lauda en Stewart wonnen ieder drie Nederlandse GP’s, maar Clark is de absolute recordhouder met vier zeges. Verstappen staat inmiddels op twee overwinningen.

Verstappen bewees in 2021 nog maar eens zijn vaardigheid om onder druk te presteren. In een spannende strijd versloeg hij Lewis Hamilton, al had Mercedes de snellere auto. Het volgende jaar nam hij het op tegen Charles Leclerc, waarbij hij ondanks de sterkere Ferrari van Leclerc toch de pole position bemachtigde met slechts twee honderdsten voorsprong. In de race maakte Hamilton het hem moeilijk, maar Verstappens Red Bull was snel genoeg om hem zijn tweede thuiszege op rij te bezorgen.

In 2023 zag het thuispubliek op Circuit Zandvoort de lokale held een perfect weekend rijden. Even leek het een weinig enerverende race te worden, maar door zware regenval laat in de race werd de wedstrijd behoorlijk opgeschud. Het resulteerde uiteindelijk in een rode vlag, die gezwaaid werd na een crash van Guanyu Zhou. De race lag drie kwartier stil, maar de sfeer op het circuit werd er niet minder om. Met acht ronden te gaan werd de race hervat en Verstappen won zijn thuisrace voor de derde keer op rij, voor Fernando Alonso en Pierre Gasly. In 2024 kon Verstappen in zijn RB20 niet opboksen tegen de McLaren van Lando Norris, die een einde maakte aan de winnende reeks van zijn vriend en rivaal.