Een veelbewogen race, dat was het zeker. Daniel Ricciardo ramde als een stoomtrein door een Japanse maïsveld en kwam van P15 naar P4. Ferrari speelde tot twee keer toe stierengevechten met de Red Bull van Max Verstappen en ondertussen zoefden de zilveren pijlen van Mercedes overal voorbij. De vier belangrijkste lessen van de GP van Suzuka.
1. Vrienden voor het leven: Verstappen en Ferrari
Het duurde nog niet één rondje en minder dan twee minuten na de start, of Verstappen en Raikkonen vlogen elkaar al in de haren. De twee botsen in de laatste bocht van de eerste ronde. Luttele rondjes later staat de teller van het stierengevecht Red Bull/Ferrari op twee: dit keer ramt Vettel zijn rode neus in de Red Bull van de Nederlander. Twee botsingen met Ferrari, een tijdstraf, en uiteindelijk tóch een podiumplaats. Conclusie van Horner: geweldig gereden, maar in Italië maak je weinig vrienden. Niet mijn probleem, is de directe respons van Max. Het is, al met al, een bewogen race voor de Nederlander. Als één ding vaststaat: de relatie met de Italiaanse renstal is dit seizoen gedaald tot onder het vriespunt. Op internet hebben Tifosi de Nederlander inmiddels omgedoopt tot Crashstappen.
2. De straffen
Charles Leclerc klapt op Kevin Magnussen en schreeuwt moord en brand. De stewards beslissen: niets aan de hand. Raikkonen en Verstappen botsen en zijn mild voor elkaar; wél iets aan de hand volgens wedstrijdleider Whiting en consorten. Een vijf seconde penalty voor Verstappen.
Volgens Charlie Wedstrijdregie Whiting was het een drieste actie van de Nederlander. Maar als Vettel daarna de Nederlander ramt, komt er weer geen straf. Al horendol en tureluurs? Houd je vast: later volgen wel weer straffen voor Vandoorne en Alonso. In vergelijkbare situaties wordt er verschillend besloten. Weinigen kunnen er chocolade van maken. Maar wedstrijdleider Whiting wel. “Stewards geven alleen straffen als er één duidelijke schuldhebber is aan te wijzen." Hij voegt er nog aan toe: "maar mensen zullen het er niet allemaal over eens zijn.” Een waarheid als een koe- of een stier, het is maar net hoe je het -al dan niet vanuit de Red Bull- bekijkt. In Japan werd het reglementaire rotzooitje in ieder geval niet helderder.
LEES OOK: Villeneuve furieus, maar Lammers vindt het totale onzin
3. Vettel weer het spoor bijster
Wat wél helderder werd: Vettel bezwijkt onder druk. Zo vastberaden als de mannen van Mercedes worden, zo wispelturig lijkt de Italiaanse renstal. In het specifieke geval van Vettel: hoe groter de druk, hoe minder standvastig en trefzeker. Grote blunders van het team worden dit seizoen afgewisseld met kapitale misrekeningen op het circuit. Dan kun je nog zo’n goede auto hebben, en nog zo goed het seizoen beginnen; de pijn van het uit handen geven, zal Vettel nog vier races moeten uitzitten. Want in Japan werd het gat met WK-leider Hamilton door de aanvaring met Verstappen en de daaruitvolgende P6 weer vergroot, met 17 punten ditmaal. Vettel ziet de wereldtitel opnieuw verder uit het zicht raken.
4. De hegemonie van Hamilton
De eerste training. De tweede training. De derde training. In de kwalificatie Q1, Q2, én Q3. Hamilton was de snelste. Altijd. Overal. Klapstuk: de race leidde hij van start tot finishvlag. De hegemonie van Hamilton duurt maar voort. Er lijkt geen maat op hem te staan, dezer dagen. 80 pole positions en 71 zeges pakte hij nu, en hoewel Hamilton en Mercedes nog knap volhouden dat de titel niet binnen handbereik is, moet het wel héél raar lopen wil het wereldkampioenschap hem ontglippen.
Totale voorsprong: 67 punten. Nog vier races. En ook op Suzuka wordt de suprematie van Mercedes sterker. In Japan is het eindoordeel daarom helder: Vettel is de man die (onnodig) crasht, Hamilton is de man die kampioen wordt. Waar de één in het heetst van de strijd het hoofd verliest, versterk het de hegemonie van de ander. Daarmee is Suzuka dit jaar de race waar het seizoen als in een blauwdruk besloten ligt.
