In een reeks van artikelen, zullen we analyseren welke coureur per team er boven komt drijven in 2019. Kortom: wie gaat de beste indruk maken in bijna precies dezelfde wagen? Een veelzeggende statistiek, die de onderliggende krachtverhoudingen uitstekend in kaart brengt. Uitgaand van de resultaten in 2018, beginnen we onderaan de grid: de strijd tussen Robert Kubica en George Russell bij hekkensluiter Williams.
Aan de ene kant debuteert jonge hond George Russell, met als teamgenoot F1-oudgediende Robert Kubica. Beide coureurs beschikken over ontzettend veel talent. Hoewel de 20-jarige Brit tekortschiet aan allround-ervaring – Kubica heeft veel rally’s gereden intussen – maakt hij veel goed door zijn vitale leeftijd, steun van Mercedes én zijn recente imposante opmars in de single-seater opstapklassen.
Een sterke basis, daar ontbreekt het niet aan bij Russell. Hij pakte in 2014 al gelijk bij zijn debuut in de Britse Formule 4 de titel, behaalde echter pas in zijn derde seizoen Europese F3 de kampioenschapsoverwinning (2017 in GP3), en vestigde zich in 2018 definitief als groot talent door gelijk ook in F2-kampioen te worden.
Toch blijft het discutabel in hoeverre die voorkennis in de lagere klassen overdraagbaar is naar de koningsklasse. Wat betreft het laatste zit het best goed: zo mocht de jongeling in de afgelopen jaren uitkomen namens Force India, Mercedes én Williams tijdens trainingen en tests, en mag hij spreken van een soortgelijke (recente) basis als Robert Kubica.
De 34-jarige Pool reed vijf achtereenvolgende F1-seizoenen van 2006 tot 2010, maar de wagens zijn tegenwoordig dusdanig anders. Daarnaast testte hij in 2017 namens Renault (met een wagen uit 2012) en kwam hij in 2018 uit namens Williams als testcoureur – goed voor drie sessies in vrije trainingen gedurende het gehele jaar.
Underdog van tragedie...
Velen zullen de Poolse coureur met name herinneren vanwege zijn tragedie. De rechterarm van Kubica, uitvoerig verminkt door zijn rallyongeluk in 2011, blijft een discussiepunt: of hij het wel aankan om te sturen op bijvoorbeeld Monaco (krap met veel scherpe bochten) en ook tijdig bij de knoppen op zijn stuur kan? In vergelijking met iemand die wél volledig functionerende ledenmaten bezit, is het een nadeel. Anders beweren zou irrationeel zijn.
Sindsdien heeft hij zichzelf niet kunnen bewijzen op het toneel van de koningsklasse. Maar toch, pakweg twee jaar na het ongeluk het WRC2-kampioenschap winnen, toont uitzonderlijk talent en ongekend doorzettingsvermogen. Daarnaast: zijn snelheid (of wat er van over is) stelde hem in het verleden in staat tot hele bijzondere prestaties, zoals toen hij bijna pole position pakte (P2) in 2010 op Monaco met Renault. Onwaarschijnlijk, als je uitgaat van de prestaties van zijn wagen. Kubica was zelfs een seconde sneller dan Vitaly Petrov in Q2. Zijn overwinning in Canada, 2008 – nadat hij jaar ervoor snoeihard crashte daar – toont ook een zeker incasseringsvermogen aan.
Dikkere huid
Kubica heeft, mede door zijn uitvoerige ervaring in F1 met alles behalve de sterkste wagens, een zekere underdog-mentaliteit die goed van pas komt bij het zwak ogende Williams. In hoeverre kan hij het team op sleeptouw (blijven) nemen als de wagen ondermaats presteert? Daarin bezit hij wellicht een voordeel. Evengoed vanwege zijn intensieve bijdrage in de ontwikkeling van de wagen van 2019; een troef. Maar of het genoeg is om de toekomstbelofte van Mercedes te stoppen? Russell heeft zijn reputatie en leeftijd sowieso mee, leert ongetwijfeld sneller en is daardoor niet alleen fysiek de flexibelere partij.
Een dikkere huid middels (levens)ervaring komt met de jaren en ook door om te gaan met tegenslag. Williams is namelijk nog niet uit de put... Psychologie zal een rol spelen, evenals interne politiek. Ondanks dat Mercedes hoopte Williams in een eigen B-team om te toveren, moest het ‘familieteam’ daar niks van weten. Williams blijft liever autonoom, dus de invloed van de begeleiders van Russell zal zich maar zo ver strekken.
Het is echter de vraag in hoeverre de deal rondom de Mercedes-junior bijvoorbeeld qua korting oplevert op de motoren. De zeggenschap van Toto Wolff & Co is een factor, maar lijkt tot dusver beperkt(er) op de korte termijn. Russell vertrekt uiteindelijk bij Williams zodra hij een plekje bij Mercedes heeft. Het zou onlogisch zijn dat Russell voorgetrokken wordt qua materiaal vooralsnog, tenzij hij consistent meer punten pakt dan Kubica, maar…
Spel van geld en machten
Kubica’s stok tussen de deur is echter stevig en acuut: miljoenensteun van nieuwe hoofdsponsor PKN Orlen. Je kan daardoor stellen dat Kubica geleidelijk Williams omtovert tot zijn eigen team, een voordeel dat niet te negeren is, leert het verleden. Natuurlijk prefereert het team onafhankelijkheid en zal men zo een aantijging steevast ontkennen, maar het geld zal het laatste woord hebben en Williams moet het op dat vlak van anderen hebben. Met Kubica, als spil tussen beide partijen en de adviseur van het steenrijke Poolse brandstofbedrijf – zijn hand op de geldkraan - een prima positie om zijn ambities volledig te kunnen uiten. Toch moet je eerlijk blijven, het onderbuikgevoel zegt namelijk iets anders…
Winnaar: George Russell
Hoe prachtig het verhaal van Kubica ook is, gezond verstand vraag om het kijken naar de feiten. Russell is niet voor niets zo hoog geplaatst op het lijstje van Mercedes en de daadwerkelijke racecraft van Kubica is op dit moment nog een groot vraagteken. Het zal erom spannen in 2019, Kubica gaat zeker een strijd leveren, maar het jonge brein van Russell en zijn bewezen talent geeft de cruciale momentum die uiteindelijk doorslaggevend is over het gehele seizoen.
Wat denken jullie... wie gaat er met de hoogste eer vandoor? Sterker nog: gaat Kubica eigenlijk nog wél bewijzen dat hij in F1 hoort voorbij dit jaar?
