F1 Nieuws
Grosjean: ‘Dat wil ik mijn kinderen niet nog een keer aan doen”
Romain Grosjean vervolgt zijn racecarrière in de IndyCar, zo werd woensdag bekend gemaakt. Zijn horrorcrash in Bahrein heeft echter wel invloed op de manier waarop hij de rest van zijn carrière in gaat richten.
Te groot risico
Iedereen kan zich de beelden van Grosjeans crash in Bahrein nog goed herinneren en het zou dan goed voor te stellen zijn dan Grosjean de autosport voorgoed zou verlaten. De Fransman blijft dus wel racen, maar wel met enkele voorwaarden. “Er zijn twee circuits waar ik dit jaar niet ga rijden”, vertelt hij aan Motorsport.com. “Dat is Texas [waar twee races gehouden worden] en de Indianapolis 500.”
Hoewel hij de Indy 500 graag op zijn palmares zou hebben, vindt hij de risico’s te groot. “We hebben daar een aantal megacrashes gezien. Ik zeg niet dat coureurs daar gewond raken, maar ze rijden daar met snelheden boven de 330 kilometer per uur naast elkaar. Het is dus een riskante operatie. Dat is voor mij iets waar ik nu anders over denk na het incident in Bahrein.”
Genoeg meegemaakt
De voornaamste reden om Texas en de Indy 500 links te laten liggen, is het feit dat hij kinderen heeft. “Ik heb drie kinderen en zij hebben in Bahrein toch twee minuten en 45 seconden gedacht dat ze geen vader meer zouden hebben. Als ik jonger was, zou ik het accepteren en zou ik zonder moeite instappen. Maar als vader kan ik dat mijn familie niet nog een keer aandoen, die crashes op Indy zijn verschrikkelijk. Meestal komen coureurs er ongedeerd uit, maar ik houd m’n adem in als ik zoiets zie. Ik denk dat mijn kinderen wat dat betreft al genoeg meegemaakt hebben, dat wil ik ze niet nog een keer aan doen.”
Niet stoppen met racen
De optie was er ook om de autosport volledig te verlaten. “Ik heb me tijdens de winter die vraag gesteld en ik kwam al vrij snel tot de conclusie dat ik wil racen. Ik vertelde het mijn vrouw: ‘Dit is waarschijnlijk niet wat je wilt horen, maar ik wil heel graag weer racen.’ Ze had kunnen zeggen dat ik het niet moest doen, maar zij steunt me. De kinderen steunen dat ook. Ze willen dat ik gelukkig ben en kan zijn wie ik ben. Ik moet racen, dat heb ik m’n hele leven gedaan.”
