F1 Nieuws
Verstappen geeft toe: 'Soms moet je een eikel zijn om eerste te eindigen'
In zijn documentaireserie Whatever It Takes is te zien hoe Max Verstappen buiten de camera’s van de F1-paddock is. De camera’s volgen hem vaak en er wordt ook teruggeblikt naar hoe de Nederlander in de Formule 1 is gekomen. Dat was namelijk een lange weg waar Jos Verstappen lang leidend is geweest.
In de serie legt Verstappen de mentaliteit uit die hij van zijn vader meegekregen heeft. “Waar het om draait is dat je gas geeft in die auto en dat is een gaspedaal, rempedaal en een stuur. Zo makkelijk denk ik er uiteindelijk ook over”, legt de coureur van Red Bull Racing uit in de documentaire Whatever It Takes. “Je bent daar om te winnen en dat is het enige wat telt.”
Verstappen over de kop tijdens het karten
“Het maakt ook niet uit hoe je het doet, als je maar als eerste over die streep komt. Daar moet je soms een eikel voor zijn, dat is nou eenmaal zo”. De moeder van Verstappen, Sophie Kumpen, blikt terug op de jonge jaren van de F1-coureur. “We hebben nog een foto van het befaamde jeempje met nummer 33, waar hij zijn nummer vandaan heeft. Hij was toen 3,5 en ging al karten op het circuit.”
Kumpen legt uit dat het in de beginjaren lastig was om Verstappen over de kartbaan te zien rijden. “Zo'n klein mannetje met grote helm en dan zit hij in die babykart. Dan denk je wel ‘oh als dat maar goed gaat’”. Soms ging het ook niet goed, maar daar leerde de moeder van de Nederlander ook weer van. “Hij vloog twee keer over de kop. Ik rende toen naar hem toe, maar hij zei: ‘Nee hoor mama, ik ben oké.’”
Karten tegen Christian Horner
Zelf heeft Kumpen ook veel kartervaring en ze heeft dan ook tegen veel coureurs gereden die later in de F1 wisten te komen, waaronder wereldkampioenen. “Ik heb tegen Trulli, Fisichella, Button en de teambaas van Max, Horner geracet. Hij zei laatst nog dat ik sneller was dan hem.”
“Het verschil is alleen dat die mannen het gemaakt hebben en ik was de vrouw van en ben nu de moeder van”. In de eerste jaren moest Kumpen ook veel voor Verstappen zorgen, aangezien Jos Verstappen nog veel bezig was met zijn eigen carrière. “Het eerste jaar was ik niet zo van de baby’s, ze doen niet zo veel. Als ik echter thuis was, dan was ik wel altijd met ze bezig.”
Racen het belangrijkst
“Luiers verschonen was daarentegen niet mijn sterkste punt”, lacht Verstappen. Toen zijn zoon eenmaal oud genoeg was voor het karten, was er ook niks anders meer waar de Verstappen-familie over nadacht. “Het was racen, racen, racen. Af en toe wel naar school maar daarna gelijk weer racen”, sluit Jos Verstappen af.
