F1 Nieuws
Deze vijf dingen vielen op tijdens de Grand Prix van Frankrijk 2019
De Grand Prix van Frankrijk zit erop, en hoe. Ook destijds even een tukkie gedaan, net als sommigen? Een aantal thema’s vielen vooralsnog op bij deze race, ware het niet vanwege de verkeerde redenen... Laten we eens kijken.
Gaat er nog iets gebeuren?
Je zou je bijna schuldig voelen door te hopen op een crash… Er gebeurde bij deze Grand Prix namelijk zo bar weinig. Zodra iedereen zijn positie min of meer had ingenomen in de rangorde, was het vooral wachten. Tevergeefs grotendeels dus. De auto’s reden weliswaar niet van elkaar weg met de snelheid van een uitdijend universum (behalve die ene 'ster' dan), maar de hoop op (inhaal)acties vervloog stelselmatig.
En daarmee de herinnering dat het fundamenteel nog steeds niet klopt
Tja, waarmee valt dit te vergelijken? De tussentijdse oplossing om het inhalen (volgen) te bevorderen is qua resultaat te vergelijken met het kijken naar de kunstjes van een hond met een prothese. Het vermaakt enigszins, maar je weet dondersgoed dat het beestje niet meer zijn leukste trucjes van vroeger flikt. Deze race op Circuit Paul Ricard onderstreepte nogmaals dat het echt grondig anders moet, want het is echt niet genoeg dat die middenmoot in zo’n mooi treintje kan rijden. Gaap!
Wederom vermaak vanwege de verkeerde redenen
Om nou te roepen dat FIA het racen kapotmaakt gaat wellicht wat ver, maar de vele regels nekken de sport die qua entertainmentwaarde toch al systematisch tekortschiet. De agressieve moves van Daniel Ricciardo in het slotdeel voegden inderdaad veel toe, waardoor de laatste beelden op je netvlies iets meer inhoud hadden dan de binnenkant van je ogen. Máár… de Renault-coureur ging inderdaad buiten het boekje, dus de straffen waren weliswaar pittig, maar consequent genoeg. Niettemin blijft het natuurlijk doodzonde dat één van de enige acties kapotgereguleerd wordt, en dat voor de tweede Grand Prix op een rij.
Duimen voor McLaren
Het is wellicht nog te vroeg om het volmondig te zeggen, maar McLaren is eindelijk terug van weggeweest. Binnen een veld met weinig (positief) verrassende veranderingen in de rangorde, is het erg mooi om te zien dat dit historische team eindelijk de weg naar boven hervindt. Ze dagen Mercedes niet uit en de kans is klein dat het snel gaat gebeuren, maar het is op zijn minst mooie tv, nu de afgelopen ‘herstelperiode’ zich uitbetaalt in resultaten. De schadebeperkende slotronden van Lando Norris – hij kampte met uitvallende hydrauliek, waardoor onder andere de DRS niet meer werkte en sturen alsmaar moeilijker werd – zorgden ook voor wat nodige baanactie.
Welkom terug, spuuglelijke gorilla…
Daar is die weer! Bij de podiumceremonie wist Lewis Hamilton op bijna identieke wijze zijn beker in de lucht te werpen als vorig jaar. Plottwist: het was nagenoeg dezelfde beker. Vooruit, in plaats van drie blauw-wit-rode bekers, kreeg iedere beker dit jaar één kleur. Een mooie witte gorilla voor Lewis dus… teamgenoot Valtteri Bottas moest het doen met een blauw exemplaar (een sombere kleur voor een somber figuur), terwijl Ferrari-coureur Charles Leclerc in elk geval kon rekenen op een mooie rooie beker met zijn teamkleur. Waarom weer diezelfde inspiratieloze beker? Was er te weinig geld voor een nieuw ontwerp?
