F1 Nieuws
Deze vijf dingen vielen op tijdens de Grand Prix van Azerbeidzjan
De vierde Grand Prix van de Formule 1-kalender is achter de rug. De GP van Azerbeidzjaan kwam niet in de buurt van het spektakel dat zich daar ontvouwde tijdens de vorige twee edities, maar gelukkig was spanning aanwezig door de kleine verschillen voorin het veld. Wat waren de opvallendste thema’s gedurende de race in Bakoe?
Game of Pawns
Wat doe je als je coureur vooraan rijdt, maar niet voldoende pace heeft om de race te winnen…? Je gebruikt hem om de concurrenten op te houden, zodat je andere coureur daardoor wellicht later een kans krijgt. Leclerc werd wederom in dienst gesteld van Vettel, maar kwam toch ook echt tekort om een voorkeursrol te vervullen. Uiteindelijk maakte het allemaal niet uit, want Vettel beschikte niet over voldoende brandstof tegen het einde. Toch kan je stellen dat Ferrari een kans zag en het is alleen maar logisch dat ze het op die manier probeerden, want dat was de enige kans die ze hadden…
De reserves van Mercedes
Tegelijkertijd doemt de vraag op: had Ferrari hier überhaupt een kans? Telkens weet de goed geoliede machine die Mercedes heet correct te handelen. Ze stralen de rust uit en zijn bijna volledig in controle. Want laten we eerlijk zijn: zaten de Ferrari echt dichtbij de Zilveren Pijlen? Of werden ze op een veilige afstand gehouden, terwijl de Mercedes-coureurs in een conservatieve motorstand vrij gemakkelijk naar de overwinning konden cruisen? Het gemak waarmee ze het doen, stelt niet echt gerust sowieso. Als 95% geven voldoende is… waarom zou je nog verder pushen met alle risico’s van dien? De concurrentie loopt tot dusver achter de feiten aan en hun 105% is tot nu toe niet voldoende geweest.
Honda komt er (ooit) wel
In de oneindig complexe, technische wereld van F1 zijn ‘wonderen’ op gebied van ontwikkeling een alsmaar zeldzamer begrip. Echte progressie kost jaren en vraagt om tonnen aan doorzettingsvermogen en vindingrijkheid. Een garantie voor succes heb je eigenlijk zelden. Hetzelfde geldt voor Honda en hun krachtbron. Ze maken stappen, maar sprongen verwachten is gewoon onrealistisch. Meekomen op de lange rechte stukken van Baku bleek toch best een opgave en op zo’n powercircuit wordt het pijnlijk duidelijk dat Ferrari en Mercedes nog echt een dikke voorsprong hebben. RBR geniet nu weliswaar van fabrieksteamstatus, maar de echte vruchten – doormiddel van een degelijk uitgerolde logistieke operatie – zullen wellicht pas volgend jaar het doorslaggevende verschil gaan maken. Zulke grootschalige organisatorische integratie kost immers best wat tijd. De eerste signalen zijn in elk geval bemoedigend, maar we moeten geduld hebben.
Het gevaar van verwachtingen…
Mede omdat het raceweekend zo spectaculair ingeluid werd met de afgelaste VT1, voelde de actie op zondag nogal saai aan. Een wereld van verschil. De verwachten vanwege de vorige twee Grands Prix in Baku hielpen eveneens niet. De teams hadden ‘uit problemen blijven’ hoog op hun lijstje staan in Azerbeidzjaan en dat lukte grotendeels ook heel goed. Jammer genoeg leverde het een niet al te bijzondere race op. Juist die safety car situaties bliezen telkens nieuw leven in de races op een circuit waarop inhalen grotendeels gebeurt doormiddel van de DRS op start-finish. Zodra je die factor wegneemt, dan lijkt Bakoe opeens een stuk minder exotisch en verrassend.
Spanningsboog die eindigde in anticlimax
Gelukkig gebeurde nog het één en ander om deze optocht interessanter te maken. De marges tussen de voorste coureurs gaven in elk geval tot laat in de race de indruk dat het nog alle kanten op kon gaan. Ja, Mercedes domineerde wederom in alle opzichten, maar gaf in elk geval niet de indruk dat het gat niet te dichten was. Toch liet het uiteindelijk af met best wel een grote sisser toen Verstappen en Vettel niet de aansluiting voor een aanval konden vinden in de slotronden. Dat is erg jammer, maar gelukkig bood de krankzinnige actie van Daniel Ricciardo op Daniil Kvyat een prima afleiding tijdens de anticlimax en ontgoocheling die aan het einde volgde.
