Wiki Commons - Morio
F1 Nieuws
Achtergrond: De verkeerde keuzes van een groot racetalent
Aan iedere carrière komt een eind, maar het eind aan de carrière van Fernando Alonso is bijzonder triest. De Spanjaard toonde in zijn zeventienjarige loopbaan zoveel talent, maar had een neusje voor het kiezen van het verkeerde team en het zorgen voor enige onrust. Daardoor koos in de laatste fase van zijn carrière, geen enkel team meer voor de diensten van Fernando. Erg zonde, want het hadden zoveel meer titels kunnen zijn.
Talentvol debuut
Als negentien jarig broekie debuteert Fernando Alonso bij Minardi in 2001. De Spanjaard pakt geen punten, maar laat in verschillende races veel zien van zijn potentieel. Het is Flavio Briatore die het opmerkt en de Spanjaard in 2002 inlijft bij Renault. Het fabrieksteam waarmee Briatore nog als Benneton de wereldtitel pakte met Schumacher in 1994 en 1995, is bezig aan een opmars.
In 2002 is Alonso verbonden als testcoureur, maar in 2003 krijgt hij de voorkeur boven Jenson Button. De Spanjaard beloont het vertrouwen van Briatore met 4 podia, waarvan 1 overwinning.
De opmars met Renault
In 2004 wint Alonso niet meer door de oppermachtige Ferrari, maar dat draait allemaal om in 2005. Dan weet Alonso de wereldtitel binnen te slepen ten koste van Kimi Raikkonen in de McLaren. Teambaas van McLaren, Ron Dennis, wil wel een poging wagen bij Alonso, maar had niet verwacht dat hij na zijn titel meteen zou willen komen. In de winter na zijn eerste titel tekent Alonso al voor McLaren, om vervolgens in 2006 eerst nog een tweede titel te winnen met Renault.
Problemen bij McLaren
Als tweevoudig wereldkampioen wordt Alonso met de belofte binnengehaald dat hij de topcoureur is. Nieuwkomer Lewis Hamilton kan groeien naast Alonso, is het idee van Dennis, maar dit valt vies tegen. Hamilton doet gelijk mee en maakt het Alonso extreem lastig, die het idee krijgt dat het team de beloftes niet nakomt.
Het ophouden van Hamilton tijdens de kwalificatie van Hongarije is één van de plaagstootjes van Alonso, die nog eens worden opgevolgd door de ‘Spy-gate’ van McLaren. De chaos is compleet en in de chaos verliezen beide coureurs het zicht op de titel. Raikkonen is de lachende derde die met één punt verschil op beide coureurs, in de laatste race in Brazilië de titel wint.
Plekken bij grootheden op het verkeerde moment
Vervolgens volgen alle verkeurde keuzes van Alonso op een rij. Eerst keert hij terug bij Renault, na het mislukte avontuur bij McLaren blijkt Alonso de goede keuze te hebben gemaakt, want Renault is inderdaad ingestort. In 2008 en 2009 wint Alonso maar twee keer, waarvan één keer door de ‘Crash-gate’ met Nelson Piquet.
Volgens Horner en Brawn kreeg Alonso de mogelijkheid om voor Red Bull en Brawn te rijden, maar de Spanjaard koos uiteindelijk voor Ferrari. Natuurlijk zegt de naam genoeg, maar het bleek de verkeerde keuze. Brawn domineerde in 2009 en Red Bull zou domineren tussen 2010 en 2013. Alonso haalde het maximale uit de Ferrari, maar moest drie keer genoegen nemen met de tweede plaats.
Ook de laatste keuze van Alonso pakt niet goed uit. De Spanjaard kiest opnieuw voor McLaren en hoopt het fameuze McLaren-Honda weer aan zeges te helpen. Dit loopt uit op een totale mislukking met veel verwijten naar Honda. In dit jaar blijkt het echter niet Honda, maar McLaren te zijn waar de fout ligt. Alonso kan geen kant meer op door alles wat hij heeft stuk gemaakt en heeft geen andere keus meer, dan te stoppen in de Formule 1. Als sporter een groot verlies voor de Formule 1, want de coureur liet altijd prachtige dingen zien op de baan, maar had helaas geen geluk met zijn keuzes.
