GP Oostenrijk: Hollandse gezelligheid, mini-Raikkonens en een stralende vader

GPblog redacteur Michael is dit weekend aanwezig bij de Grand Prix van Oostenrijk en beschreef zijn ervaringen:

Terwijl de kilometers stelselmatig wegtikken op de navigatie en het landschap overvloeit in steeds extremere hoogteverschillen – en opvolgende langere, evenals relatief diepere tunnels – nadert de eindbestemming. Spielberg lonkt. Ronkende motoren doorbreken de stilte en de bijhorende volksverhuizing tekent een schril contrast van felle kleuren op de ansichtkaart die deze horizon typeert.

Efficiënt en pijnloos
De laatste kilometers, die de eindstreep van deze lange-afstandsrace symboliseren, schieten vliegensvlug voorbij, al dan wel door een gulzige speelsheid met het gaspedaal. Netjes; dat is de eerste indruk van de logistieke oplossingen rondom het circuit. Op elke hoek van het aangrenzende landweggetje staat een vriendelijke wegwijzer. Evengoed signaleert men netjes waar de auto geplaatst mag worden: efficiënt en pijnloos. Uiteraard ligt het circuit een steenworp van een solide infrastructuur, maar de laatste loodjes – die zo ongeveer door een vooroorlogs dorp verplaatst moeten worden – wegen verrassend licht.

Even jezelf knijpen
Het spektakel – uiteraard héél anders dan vanaf de thuisbank – komt hier echt tot leven. Een surreëel gevoel kruipt op terwijl je op de tribune zit. Je ervaart hoe dat rondreizende circus, waarnaar 500 miljoen mensen wereldwijd kijken, je ogen vasthoudt en je oren doet spitsen. Even jezelf knijpen of je niet droomt, want voor even ben je weer een kind. Immers, de prestige van de Formule 1 is nog steeds magnetisch en ongekend.

Brullende beesten
Vanaf de tribune lijkt de actie weliswaar verder weg, maar de motorgeluiden zijn (ongetwijfeld minder dan vroeger) een live-concert op zich. Zo klinkt een Mercedes-motor doorgaans luider, haast rauwer – en in een bepaalde zin als een ontketend beest dat jankt en tiert. Gevolgd door de Ferrari-krachtbron, die iets minder schreeuwerig klinkt. Terwijl de interpretatie van huidige motorformule van Renault juist een stuk makker en ‘ronder’ qua geluid is. Toch blijft het geluid van de Honda-motor de favoriet: een stuk prettiger dan de twee eerstgenoemde voor de oren, maar nog steeds beestig.

Mini-Raikkonens
Letterlijk de helft van de aanwezigen is Nederlands. Elkaar verliezen in die mensenmassa als trotse dragers van een oranje shirtje is een makkelijk. Evengoed spot je her en der de Ferrari-fan met een bijpassend shirt en pet. Voeg daar een zonnebril aan toe, en je denkt al snel dat het veld is versierd met een legertje mini-Raikkonens. Normaliter verdwijnen bekende mensen achter zonnebrillen en allerlei hoeden, maar met zulke merkherkenning als bij deze F1-kleding heeft zoiets bijna een omgekeerd effect.

Selectieve gelijkheid
Menig fanaat pronkt ook met een shirt in het thema van Ayrton Senna, daarbij is de uitblinker toch één met een zwart-geel Lotus-thema is. De frappante observatie vooralsnog? De ‘officiële’ Formule 1-kledingstand aan het begin hangt nagenoeg alléén vol met kleding van de drie grootste teams. Hoe graag Liberty Media ook beweert dat het veld dichterbij elkaar brengen de doelstelling is, lijkt de commerciële machine die op de achtergrond door blijft draaien toch iets anders te zeggen.

Moeilijk vervelen zo
Het hele F1-circus wordt vergezeld door een flinke entourage. Tientallen stands dienen als prima tijdverdrijf en bieden activiteiten als: banden wisselen zoals bij een echte pitstop (minus de bijhorende gevaren, maar wel met de wheelgun knallen), racen in de opgestelde rij van simulatoren, het alom bekende reactiespel, waar men zo snel mogelijk op knoppen moet drukken, en uiteraard een zee van eetkraampjes en merchandise verkooppunten.

Bier en tieten -plezier
“Laat je horen voor Max Verstappen!”, weerklinkt het door de speakers. Een luidkeelse, saamhorige ‘Jaaaaa!’ volgt. In tegenstelling tot hetzelfde verzoek voor Ferrari-coureur Sebastian Vettel; waar ‘boeeee’ vooral de boventoon voert. Guus Meeuwis pompt even later door de speakers, evenals andere meezingers, die de beleving een rasechte Hollandse aangelegenheid maken. De presentatoren zwepen het publiek op. Deels daarin slagend, want niet iedereen zit op een interview te wachten. De wave over de tribune komt dan wel op gang daarna, evenals synchroon van links naar rechts over de tribune stampen met de voeten.

Vaderdag aangelegenheid
Dat een F1-race bezoeken vaak een familieaangelegenheid is blijkt weer. Ene Roelof (35) reisde met zijn vader af naar het circuit. Een vaderdag cadeau voor zijn pa, die met volle teugen genoot van het uitstapje met de camper. Zoonlief maakte zelfs een kleine Formule 1-wagen om de verrassing in te verpakken. “Als je daar kijkt, zo’n kilometer die kant op, dan zie je onze camper staan. Die staanplaats kostte zo’n €20 per persoon, per nacht. We zijn het laatste stukje op de mountainbike komen fietsen”, oppert Roelof. “Het was een lange rit met de camper, maar zeker de moeite waard.”