Column
‘Hamilton lijkt de realiteit uit het oog te zijn verloren’
Het was een surrealistisch beeld. Terwijl Lewis Hamilton twee weken geleden in Imola op zijn step weer eens door de pitlane zoefde, sprintte zijn persoonlijke assistente Angela Cullen er met zijn helm in de hand achteraan. Het nederige hulpje dat bijna slaafs achter haar baas aanholt, die haar op zo’n moment geen blik waardig gunt of in elk geval zegt dat ze helemaal geen haast hoeft te maken.
Gelijkheid
Het is een beeld dat me nu al weken achtervolgt. Zeker, Hamilton is één van de beste F1-coureurs ooit. Volgens sommigen de allerbeste. Zijn prestaties staan echt buiten kijf. Toch is goed te begrijpen waarom er ook zoveel mensen een grondige hekel aan hem hebben. Het achter zich aan hebben rennen van zijn assistente in Imola is daar een voorbeeld van. Voor iemand die prat gaat op gelijkheid voor iedereen, laat hij hier in een paar seconden televisiebeeld zien het daar zelf niet zo nauw mee te nemen. Terecht of onterecht, in de huidige wereld is de perceptie bepalend voor een imago.
De discussie rond zijn piercings is de volgende controverse met Hamilton. In plaats van even te mokken en vervolgens simpelweg de FIA-regels te volgen, maakt hij er met pittige uitspraken een heel circus van. Waarom doet hij dat? Waarom zouden de regels voor iedereen moeten gelden en niet voor Lewis? Hamilton maakt zich druk om een piercing. Dát is hier de kern. Het zorgt opnieuw voor een beeld dat een imago maakt of kraakt.
Af te drijven van zijn oorsprong
Steeds meer lijkt Hamilton af te drijven van wat hij in de oorsprong is: een supersnelle autocoureur. Kijk naar de jongere generatie Max Verstappen, Lando Norris en George Russell. Jongens die dag en nacht bezig zijn met wat ze het liefste doen: racen. Op het circuit of anders virtueel. Op diezelfde momenten verschijnt Hamilton op een catwalk of een duur feestje. Prima als hij vervolgens tijdens een Grand Prix-weekeinde presteert. Dat deed hij ook, altijd weer. Niet voor niets is Hamilton zevenvoudig wereldkampioen.
Dit seizoen vallen zijn prestaties op zijn zachtst gezegd tegen. Natuurlijk is de huidige Mercedes niet zo sterk als de Ferrari en Red Bull. Het is een excuus. Een kleintje. Want al verschillende malen is Hamilton om zijn oren gereden door ene Russell, die de afgelopen seizoenen in een bescheiden Williams reed.
Negatieve twist
Terwijl zijn jonge teamgenoot er het beste van probeert te maken, laat Hamilton geen moment onbenut om te klagen over hoe slecht die Mercedes wel niet is. Zelfs als Mercedes tijdens de vrijdagtraining in Miami opmerkelijke snelheid toont, lukt het Hamilton om er een negatieve twist aan te geven: ‘Ik weet ook niet hoe het komt’.
Opnieuw is het beeld hier allesbepalend. Hier lijken we een Hamilton te zien die geen geloof heeft in zijn team, met de pest in zijn lijf rondloopt en eigenlijk liever in Hollywood bivakkeert. Perceptie ja, opnieuw door hemzelf gecreëerd. Hamilton lijkt langzamerhand de realiteit uit het oog te zijn verloren. Ja, hij is (was?) een absolute topcoureur. Maar door zijn gedrag de laatste tijd speelt hij al zijn criticasters in de kaart. Het is zo zonde, want uiteindelijk wil iedereen Hamilton straks herinneren als die geweldenaar op de baan. Niet als een zeurpiet of iemand die niet begrijpt wat de belevingswereld van de doorsnee F1-fan is.
